Daha yüksek sıcaklıklar, donmuş toprak tabakası olan permafrostu etkiler. “Permafrostun” kısmen erimesi, binlerce yıldır uykuda olan virüsleri etkileyebilir. Bu, CNN tarafından, özellikle Pasadena’daki NASA’nın Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü’ndeki Jet Tahrik Laboratuvarı’nda çalışan bir iklim bilimcisi olan Kimberley Miner’in sözlerinden alıntı yaparak özetlenen resimdir. “Permafrost ile ilgili olarak endişe verici birkaç şey var, bu gerçekten de permafrost’u olabildiğince donmuş halde tutmanın neden son derece önemli olduğunu gösteriyor” diyor. Permafrost, Kuzey Yarımküre’nin beşte birini kaplar.
Marsilya Üniversitesi’nde fahri tıp ve genom bilimi profesörü olan Jean-Michel Claverie’nin de vurguladığı gibi, katmanın kısmen çözülmesi riskler taşıyor. Bilim adamı, ‘zombi virüsleri’ dediği şeyi aramak için Sibirya’da alınan permafrost örneklerini inceledi. Bilim adamı, 2003 yılında keşfedilen belirli virüs türlerini araştırıyor, boyutları nedeniyle normal bir mikroskopta görülebiliyorlar. 2014 yılında, profesör – CNN’de okuduk – donmuş topraktan izole edilen bir virüse ‘hayatı geri vermeyi’ başardı. Virüs, hücre kültürlerinin kullanılmasıyla 30.000 yıl sonra bulaşıcı özelliğini yeniden kazanmıştır. Güvende olmak için deney, hayvanları veya insanları değil, yalnızca tek hücreli organizmaları etkileyebilecek bir virüs içeriyordu. 2015 yılında ekip, amipleri etkileyebilecek bir virüsle ilgili çalışmalarını tekrarladı. Virus dergisinde 18 Şubat’ta yayınlanan en son araştırmada Claverie, Sibirya’daki yedi farklı yerden alınan çok sayıda permafrost örneğinden birkaç virüs türü izole etti ve her türün kültürlenmiş amip hücrelerini enfekte edebileceğini gösterdi. En eski virüs 48.500 yıl öncesine kadar uzanıyor. En küçüğünün ‘sadece’ 27.000’i var.
Claverie, CNN’e, “Amiplere bulaşan bu virüsleri, donmuş toprakta bulunabilecek diğer tüm olası virüslerin yerine geçenler olarak görüyoruz.” “Pek çok başka virüsün izlerini görüyoruz. Orada olduklarını biliyoruz. Hâlâ hayatta olup olmadıklarından emin değiliz. neden diğer virüsler henüz canlı değil ve konakçılarına bulaşma yeteneğine sahip değil”.
İnsanları enfekte edebilen virüs ve bakteri izleri, donmuş toprakta zaten tespit edilmiştir. Alaska’nın Seward Yarımadası’ndaki bir köyde 1997 yılında permafrosttan çıkarılan bir kadın vücudundan alınan akciğer parçasında, 1918 salgınından sorumlu grip suşunun genomik materyali belirlendi. 2012 yılında bilim adamları, Sibirya’da gömülü bir kadının mumyalanmış 300 yıllık kalıntılarının çiçek hastalığına neden olan virüsün izlerini içerdiğini doğruladılar.
Permafrostun erimesiyle ilgili gerçek riskler var mı? Bilim adamları, herhangi bir ‘donmuş’ virüsün günümüz koşullarına maruz kaldıktan sonra ne kadar süre etkili kalabileceğini bilmiyorlar. Virüsün uygun bir konakçıyla karşılaşma olasılığının ne kadar olduğu da kesin olarak belirlenemez. Tüm virüsler hastalığa neden olabilen patojenler değildir: bazıları iyi huyludur ve hatta konakçıları için faydalıdır. Bununla birlikte, Claverie, “permafrost erimesinin hızlanmaya devam edeceği ve endüstriyel girişimlerin bir sonucu olarak Kuzey Kutbu’nu daha fazla insanın dolduracağı küresel ısınma bağlamında riskin artacağını” belirtiyor.
Marsilya Üniversitesi’nde fahri tıp ve genom bilimi profesörü olan Jean-Michel Claverie’nin de vurguladığı gibi, katmanın kısmen çözülmesi riskler taşıyor. Bilim adamı, ‘zombi virüsleri’ dediği şeyi aramak için Sibirya’da alınan permafrost örneklerini inceledi. Bilim adamı, 2003 yılında keşfedilen belirli virüs türlerini araştırıyor, boyutları nedeniyle normal bir mikroskopta görülebiliyorlar. 2014 yılında, profesör – CNN’de okuduk – donmuş topraktan izole edilen bir virüse ‘hayatı geri vermeyi’ başardı. Virüs, hücre kültürlerinin kullanılmasıyla 30.000 yıl sonra bulaşıcı özelliğini yeniden kazanmıştır. Güvende olmak için deney, hayvanları veya insanları değil, yalnızca tek hücreli organizmaları etkileyebilecek bir virüs içeriyordu. 2015 yılında ekip, amipleri etkileyebilecek bir virüsle ilgili çalışmalarını tekrarladı. Virus dergisinde 18 Şubat’ta yayınlanan en son araştırmada Claverie, Sibirya’daki yedi farklı yerden alınan çok sayıda permafrost örneğinden birkaç virüs türü izole etti ve her türün kültürlenmiş amip hücrelerini enfekte edebileceğini gösterdi. En eski virüs 48.500 yıl öncesine kadar uzanıyor. En küçüğünün ‘sadece’ 27.000’i var.
Claverie, CNN’e, “Amiplere bulaşan bu virüsleri, donmuş toprakta bulunabilecek diğer tüm olası virüslerin yerine geçenler olarak görüyoruz.” “Pek çok başka virüsün izlerini görüyoruz. Orada olduklarını biliyoruz. Hâlâ hayatta olup olmadıklarından emin değiliz. neden diğer virüsler henüz canlı değil ve konakçılarına bulaşma yeteneğine sahip değil”.
İnsanları enfekte edebilen virüs ve bakteri izleri, donmuş toprakta zaten tespit edilmiştir. Alaska’nın Seward Yarımadası’ndaki bir köyde 1997 yılında permafrosttan çıkarılan bir kadın vücudundan alınan akciğer parçasında, 1918 salgınından sorumlu grip suşunun genomik materyali belirlendi. 2012 yılında bilim adamları, Sibirya’da gömülü bir kadının mumyalanmış 300 yıllık kalıntılarının çiçek hastalığına neden olan virüsün izlerini içerdiğini doğruladılar.
Permafrostun erimesiyle ilgili gerçek riskler var mı? Bilim adamları, herhangi bir ‘donmuş’ virüsün günümüz koşullarına maruz kaldıktan sonra ne kadar süre etkili kalabileceğini bilmiyorlar. Virüsün uygun bir konakçıyla karşılaşma olasılığının ne kadar olduğu da kesin olarak belirlenemez. Tüm virüsler hastalığa neden olabilen patojenler değildir: bazıları iyi huyludur ve hatta konakçıları için faydalıdır. Bununla birlikte, Claverie, “permafrost erimesinin hızlanmaya devam edeceği ve endüstriyel girişimlerin bir sonucu olarak Kuzey Kutbu’nu daha fazla insanın dolduracağı küresel ısınma bağlamında riskin artacağını” belirtiyor.