Avrupa'nın geri kalanıyla aradaki fark
Dolayısıyla uluslararası karşılaştırmada bilanço en iyi durumda değil; Alman kamu harcamalarının 423 milyar, Fransız kamu harcamalarının ise 271 milyar olduğunu düşünürsek. Sayıştay'dan Meclis'e Rapor Bölgesel sağlık hizmetlerinin yönetimine ilişkin olarak, “aynı satın alma gücünde, İtalya'da kişi başına düşen harcama Almanya'nın yarısından daha az” olduğunun altını çiziyor: Berlin'de 5000 avronun üzerinde olan ülkemiz için yaklaşık 2200 avro. İşlenen verilere göre, “İtalya'da kamu sağlık harcamalarının GSYİH'ye oranı %6,8'e eşitti; Portekiz'inkinden (%6,7) onda bir puan daha yüksek ve Yunanistan'la (%5,1) 1,7 puan daha yüksekti, ancak Almanya'dan (%10,9) 4,1 puan, Fransa'dan (%10,3) 3,5 puan ve İspanyol'dan (%7,3) yarım puan daha düşük”.
Özel harcama
Bitmek bilmeyen bekleme listeleri ve kamu sektörüne yapılan yatırımların azalması nedeniyle, geliri 15 bin avroya kadar olan düşük gelirli hastaların %42'si, ulusal düzeyde sağlık hizmetine erişemedikleri için sağlık hizmetini ertelemek veya vazgeçmek zorunda kaldıysa, birçoğu sağlık hizmetlerini cebinden ödemeyi seçti. NHS dışındaki özel harcamalar diğer AB ülkelerine göre çok daha yüksektir. Sayıştay'ın belirttiğini bir kez daha tekrarlıyorum: “İtalya'da 2022 yılında ailelerin yaptığı doğrudan harcamalar toplamın %21,4'üne tekabül ederek kişi başına 624,7 avroya denk geldi; bu rakam 2019 yılına göre %2,10 artış gösterdi. (Ortalama olarak daha fazla harcama yapan) Kuzey ve Güney arasında büyük farklar var. Büyük Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında, İtalya'nın %21,4'üyle karşılaştırıldığında, satın alma gücü paritesinde kişi başına 920 dolara tekabül ediyor. Fransa'da cepten yapılan harcamalar toplam değerin yalnızca yüzde 8,9'una (2021'de kişi başına 544 dolar) ulaşırken, Almanya'da yüzde 11'e (kişi başına 882 dolar) ulaşıyor.”
Pandemi sonrası
Kovid19'un gelişi İtalyan sağlık hizmetleri için ışıklar ve gölgeler arasında bir dönüm noktasıydı. Ulusal Sağlık Fonu'nda neredeyse on yıl süren durgunluğun ardından, 2020'den bu yana devlet yatırımlarının payı yeniden artmaya başladı. Ancak pandemiyle birlikte bekleme listeleri de arttı; bu durum, bekleme sürelerini azaltmak amacıyla bölgesel operasyonel planlar oluşturmak için geçici fonların tahsis edilmesini gerektiriyor. 2023 Def Güncelleme Notu, NHS için 134,7 milyar tutarında bir harcama değeri sunuyor; 2024-2026 arasındaki üç yıllık dönem için Nadef'in tahminleri, “özellikle bekleme listelerinin iyileştirilmesine yönelik” kaynakları varsaymaktadır (üç yıllık dönemin her yılı için 280 milyon, sağlık personelinin ek hizmetleri için saatlik ücretlerdeki artışları finanse etmeyi amaçlamaktadır) ve sağlık sektörü)”.
NHS'nin performansı sürüyor
Avrupa'nın en erdemli devletleriyle karşılaştırmaların ötesinde, ulusal sağlık sistemi, özellikle bakım kalitesi ve sağlık hizmetleri açısından nispeten olumlu sonuçlar elde ediyor. ölüm oranı. İkincisi aslında OECD ortalamasından çok daha düşüktür; “Bakım kalitesi göstergeleri arasında iskemik atak sonrası 30 günlük ölüm oranıyla ilgili olan İtalya için daha olumlu değerler rapor ediyor (OECD ortalamasının %7,8'ine kıyasla %6,6). Hatta birinci basamak bakımın kalitesi İtalya için önemli ölçüde daha iyi değerlerin altını çiziyor (OECD ülkelerinde ortalama 463 ile karşılaştırıldığında, 100.000 kişi başına 214 akut miyokard enfarktüsü nedeniyle uygunsuz hastaneye yatış); Önleyici kontrollerde kadınların %56'sının meme kanseri taramasına katıldığı görülüyor; bu oran OECD ortalamasının (%55) biraz üzerindedir”.
Umut ve yaşam kalitesi
Ölüm oranıyla ilgili uluslararası düzeydeki olumlu performanslara rağmen, bölgesel farklılıklar kendini hissettiriyorözellikle yaşam beklentisine bakarsanız. Pandemi yaklaşık bir yıllık bir azalmaya işaret etti. Ancak sistemin farklılıklarını ortaya çıkaran şey kuzey ve güney arasındaki karşılaştırmadır. Sayıştay Raporu'nda okuduklarımıza göre: “Ulusal düzeyde 10 yıla eşit olan 65 yıllık faaliyetlerde sınırlama olmaksızın beklenen yaşam süresi Güney'de 8,3'e, Adalar'da 7,8'e düşerken, Kuzeyde bu oran 11,0 yıla çıkmaktadır. Campania Bölgesi'nin durumu, yaşam tarzları ile çoklu kroniklik durumu arasında doğrudan bir nedenselliğin olduğu ve %49'luk ulusal ortalamaya kıyasla %66,5 olan 75 yaş üstü insanlar arasında ciddi kısıtlamaların gözlemlendiği özellikle kritik görünmektedir. Genel olarak, şiddetli çoklu kroniklik durumu Güney'de Kuzey Bölgelere göre ortalama 12 puan, Merkez'e göre ise 8-10 puan daha yüksektir”.
Dolayısıyla uluslararası karşılaştırmada bilanço en iyi durumda değil; Alman kamu harcamalarının 423 milyar, Fransız kamu harcamalarının ise 271 milyar olduğunu düşünürsek. Sayıştay'dan Meclis'e Rapor Bölgesel sağlık hizmetlerinin yönetimine ilişkin olarak, “aynı satın alma gücünde, İtalya'da kişi başına düşen harcama Almanya'nın yarısından daha az” olduğunun altını çiziyor: Berlin'de 5000 avronun üzerinde olan ülkemiz için yaklaşık 2200 avro. İşlenen verilere göre, “İtalya'da kamu sağlık harcamalarının GSYİH'ye oranı %6,8'e eşitti; Portekiz'inkinden (%6,7) onda bir puan daha yüksek ve Yunanistan'la (%5,1) 1,7 puan daha yüksekti, ancak Almanya'dan (%10,9) 4,1 puan, Fransa'dan (%10,3) 3,5 puan ve İspanyol'dan (%7,3) yarım puan daha düşük”.
Özel harcama
Bitmek bilmeyen bekleme listeleri ve kamu sektörüne yapılan yatırımların azalması nedeniyle, geliri 15 bin avroya kadar olan düşük gelirli hastaların %42'si, ulusal düzeyde sağlık hizmetine erişemedikleri için sağlık hizmetini ertelemek veya vazgeçmek zorunda kaldıysa, birçoğu sağlık hizmetlerini cebinden ödemeyi seçti. NHS dışındaki özel harcamalar diğer AB ülkelerine göre çok daha yüksektir. Sayıştay'ın belirttiğini bir kez daha tekrarlıyorum: “İtalya'da 2022 yılında ailelerin yaptığı doğrudan harcamalar toplamın %21,4'üne tekabül ederek kişi başına 624,7 avroya denk geldi; bu rakam 2019 yılına göre %2,10 artış gösterdi. (Ortalama olarak daha fazla harcama yapan) Kuzey ve Güney arasında büyük farklar var. Büyük Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında, İtalya'nın %21,4'üyle karşılaştırıldığında, satın alma gücü paritesinde kişi başına 920 dolara tekabül ediyor. Fransa'da cepten yapılan harcamalar toplam değerin yalnızca yüzde 8,9'una (2021'de kişi başına 544 dolar) ulaşırken, Almanya'da yüzde 11'e (kişi başına 882 dolar) ulaşıyor.”
Pandemi sonrası
Kovid19'un gelişi İtalyan sağlık hizmetleri için ışıklar ve gölgeler arasında bir dönüm noktasıydı. Ulusal Sağlık Fonu'nda neredeyse on yıl süren durgunluğun ardından, 2020'den bu yana devlet yatırımlarının payı yeniden artmaya başladı. Ancak pandemiyle birlikte bekleme listeleri de arttı; bu durum, bekleme sürelerini azaltmak amacıyla bölgesel operasyonel planlar oluşturmak için geçici fonların tahsis edilmesini gerektiriyor. 2023 Def Güncelleme Notu, NHS için 134,7 milyar tutarında bir harcama değeri sunuyor; 2024-2026 arasındaki üç yıllık dönem için Nadef'in tahminleri, “özellikle bekleme listelerinin iyileştirilmesine yönelik” kaynakları varsaymaktadır (üç yıllık dönemin her yılı için 280 milyon, sağlık personelinin ek hizmetleri için saatlik ücretlerdeki artışları finanse etmeyi amaçlamaktadır) ve sağlık sektörü)”.
NHS'nin performansı sürüyor
Avrupa'nın en erdemli devletleriyle karşılaştırmaların ötesinde, ulusal sağlık sistemi, özellikle bakım kalitesi ve sağlık hizmetleri açısından nispeten olumlu sonuçlar elde ediyor. ölüm oranı. İkincisi aslında OECD ortalamasından çok daha düşüktür; “Bakım kalitesi göstergeleri arasında iskemik atak sonrası 30 günlük ölüm oranıyla ilgili olan İtalya için daha olumlu değerler rapor ediyor (OECD ortalamasının %7,8'ine kıyasla %6,6). Hatta birinci basamak bakımın kalitesi İtalya için önemli ölçüde daha iyi değerlerin altını çiziyor (OECD ülkelerinde ortalama 463 ile karşılaştırıldığında, 100.000 kişi başına 214 akut miyokard enfarktüsü nedeniyle uygunsuz hastaneye yatış); Önleyici kontrollerde kadınların %56'sının meme kanseri taramasına katıldığı görülüyor; bu oran OECD ortalamasının (%55) biraz üzerindedir”.
Umut ve yaşam kalitesi
Ölüm oranıyla ilgili uluslararası düzeydeki olumlu performanslara rağmen, bölgesel farklılıklar kendini hissettiriyorözellikle yaşam beklentisine bakarsanız. Pandemi yaklaşık bir yıllık bir azalmaya işaret etti. Ancak sistemin farklılıklarını ortaya çıkaran şey kuzey ve güney arasındaki karşılaştırmadır. Sayıştay Raporu'nda okuduklarımıza göre: “Ulusal düzeyde 10 yıla eşit olan 65 yıllık faaliyetlerde sınırlama olmaksızın beklenen yaşam süresi Güney'de 8,3'e, Adalar'da 7,8'e düşerken, Kuzeyde bu oran 11,0 yıla çıkmaktadır. Campania Bölgesi'nin durumu, yaşam tarzları ile çoklu kroniklik durumu arasında doğrudan bir nedenselliğin olduğu ve %49'luk ulusal ortalamaya kıyasla %66,5 olan 75 yaş üstü insanlar arasında ciddi kısıtlamaların gözlemlendiği özellikle kritik görünmektedir. Genel olarak, şiddetli çoklu kroniklik durumu Güney'de Kuzey Bölgelere göre ortalama 12 puan, Merkez'e göre ise 8-10 puan daha yüksektir”.