Vlada Belau, savaşın ilk günlerinde bombalandığında, Kiev’den yaklaşık 300 mil doğuya kaçtıktan sonra Lviv şehrinde nihayet bir normallik görüntüsü oluşturduğuna inanıyordu.
Bir ay sonra arkadaşlarıyla kafelere ve akşam yemeklerine gidiyordu ve hatta yerel bir medya ofisinde işe başlamıştı. Ancak Rus füzeleri Pazartesi günü yedi kişiyi öldürdüğünde, özenle inşa ettiği güvenlik duygusunu bozdu.
Patlamalardan birinden yaklaşık üç mil ötede bir arkadaşının ailesiyle birlikte kalan Bayan Belau, “Dumanın sürüklendiğini ve içimdeki endişenin patlamaya başladığını gördüm” dedi.
“Bu ülkede tamamen güvenli bir yer olmadığını gerçekten o zaman hissettim” dedi ve savaşın başlamasından bu yana ilk kez sınırı geçmeyi düşündüğünü açıkladı. Polonya’ya.
Lviv’deki birçok kişi, Bayan Belau gibi, hava saldırısı alarmlarının seslerine ve hatta askeri tesislere ara sıra yapılan saldırılara alışmayı öğrendi. Ancak şehrin merkezinden yükselen duman görüntüleri, doğudaki şehirleri ve köyleri yerle bir eden şiddetin her an kapılarının önünde olabileceğinin açık bir hatırlatıcısıydı.
Polonya ile batı sınırından en fazla 50 mil uzakta olan şehir, Rusya’nın dikkatini doğudaki daha büyük ve daha stratejik alanlara odakladığı için doğrudan saldırılardan büyük ölçüde kurtuldu. Doğuda yoğunlaşan savaşın en kötüsünden kaçmak için batıya kaçan milyonlarca Ukraynalı için kritik bir güvenlik kapısı haline geldi.
Yüz binlerce yerinden edilmiş insan, sınırı geçmek ve yabancı topraklara ulaşmak için şehrin tren ve otobüs istasyonlarından geçti. Diğerleri için, eğer geçiciyse, yeni bir evdir. Savaş başlamadan önce yaklaşık 720.000 sakini olan şehir, o zamandan beri ülkenin diğer bölgelerinden yerinden edilmiş en az 350.000 kişiyi daha ağırladı.
Pazartesi gününe kadar, Lviv’de vurulan tek doğrudan hedefler, yaklaşık üç hafta önce birkaç füze saldırısının vurduğu şehrin kuzeydoğusundaki bir yakıt depolama alanı ve tank tesisiydi. Bundan önce, şehrin hemen dışındaki bir havaalanı tesisini ve bir askeri üssü hedef alan bir çift saldırıda en az 35 kişi hayatını kaybetmişti.
Savaş yine de şehri dönüştürdü.
UNESCO dünya mirası alanı olan tarihi mimari ve heykellerle çevrili ilginç Arnavut kaldırımlı sokaklarıyla tanınan Lviv, hızla bir turizm merkezinden hayati bir operasyon üssüne dönüştürüldü. Savaş Şubat ayı sonlarında başladığından beri, insani yardım malzemeleri, yardım görevlileri ve yabancı savaşçılar için ön cephedeki şehirlere bir kanal olarak hizmet etti.
Lviv’e yeni gelenler şehrin çehresini değiştirdi ve değişimin işaretleri her yerde mevcut. Sakinler hızla savaşın çeperinde ve mahallelerini saran büyük bir insani krizin merkezinde yaşamaya alışmaya çalışıyorlar.
31 yaşındaki Roman Trubchaninov, savaşın ilk günlerinden bu yana Rus bombalarıyla dövülen Mariupol’daki evinden kaçtıktan ve sokağındaki birçok evi yıktıktan sadece bir hafta önce şehre geldi. . Karısının akrabaları tarafından şehir dışına çıkma teklifi edilmeden önce haftalarca bir bodrumda saklanmıştı. Ülkeyi dolaşıp Lviv’e ulaşması iki haftasını aldı.
Şehirdeki sessizliğin başta sinir bozucu olduğunu söyledi. Ama sonra endişesi azaldı.
“Yeniden insan hissetmeye başladım,” dedi Bay Trubchaninov. “Bir evim vardı, bakkaliye – yeni bir yaşam için bir şans gibi geldi.” Hatta yerel bir grupla saksafon çalmaya bile başladı. Ama aklının bir kısmının her zaman savaşı düşündüğünü söyledi. “Burada rahatladım ama zihniyetim, bu savaştan sonsuza kadar değişti. Hiçbir zaman tam anlamıyla rahat değilim” dedi. Pazartesi günkü füze saldırısı, sarsamadığı gerçeğin meşum bir teyidiydi.
Son dört gün içinde ülke genelindeki askeri altyapıya yönelik Rus saldırıları modeline uyuyor gibi görünen saldırı, savaşın Lviv’e yaklaşabileceğinin meşum bir göstergesiydi.
Rusya Savunma Bakanlığı Pazartesi günü yaptığı açıklamada, ordusunun son 24 saat içinde Ukrayna ordusu ve kuvvetlerinin bulunduğu 108 bölgeyi vurduğunu söyledi.
Ayrıca, son altı gün içinde Ukrayna’ya gelen büyük ölçekli yabancı silah sevkiyatlarını depolamak için kullanılan Lviv bölgesindeki bir Ortak Lojistik Destek Merkezi’ni füzelerle imha ettiğini söyledi. ABD ve Avrupa.” Ukraynalı yetkililer, boş depoların vurulduğunu söyledi.
-
Bir ay sonra arkadaşlarıyla kafelere ve akşam yemeklerine gidiyordu ve hatta yerel bir medya ofisinde işe başlamıştı. Ancak Rus füzeleri Pazartesi günü yedi kişiyi öldürdüğünde, özenle inşa ettiği güvenlik duygusunu bozdu.
Patlamalardan birinden yaklaşık üç mil ötede bir arkadaşının ailesiyle birlikte kalan Bayan Belau, “Dumanın sürüklendiğini ve içimdeki endişenin patlamaya başladığını gördüm” dedi.
“Bu ülkede tamamen güvenli bir yer olmadığını gerçekten o zaman hissettim” dedi ve savaşın başlamasından bu yana ilk kez sınırı geçmeyi düşündüğünü açıkladı. Polonya’ya.
Lviv’deki birçok kişi, Bayan Belau gibi, hava saldırısı alarmlarının seslerine ve hatta askeri tesislere ara sıra yapılan saldırılara alışmayı öğrendi. Ancak şehrin merkezinden yükselen duman görüntüleri, doğudaki şehirleri ve köyleri yerle bir eden şiddetin her an kapılarının önünde olabileceğinin açık bir hatırlatıcısıydı.
Polonya ile batı sınırından en fazla 50 mil uzakta olan şehir, Rusya’nın dikkatini doğudaki daha büyük ve daha stratejik alanlara odakladığı için doğrudan saldırılardan büyük ölçüde kurtuldu. Doğuda yoğunlaşan savaşın en kötüsünden kaçmak için batıya kaçan milyonlarca Ukraynalı için kritik bir güvenlik kapısı haline geldi.
Yüz binlerce yerinden edilmiş insan, sınırı geçmek ve yabancı topraklara ulaşmak için şehrin tren ve otobüs istasyonlarından geçti. Diğerleri için, eğer geçiciyse, yeni bir evdir. Savaş başlamadan önce yaklaşık 720.000 sakini olan şehir, o zamandan beri ülkenin diğer bölgelerinden yerinden edilmiş en az 350.000 kişiyi daha ağırladı.
Pazartesi gününe kadar, Lviv’de vurulan tek doğrudan hedefler, yaklaşık üç hafta önce birkaç füze saldırısının vurduğu şehrin kuzeydoğusundaki bir yakıt depolama alanı ve tank tesisiydi. Bundan önce, şehrin hemen dışındaki bir havaalanı tesisini ve bir askeri üssü hedef alan bir çift saldırıda en az 35 kişi hayatını kaybetmişti.
Savaş yine de şehri dönüştürdü.
UNESCO dünya mirası alanı olan tarihi mimari ve heykellerle çevrili ilginç Arnavut kaldırımlı sokaklarıyla tanınan Lviv, hızla bir turizm merkezinden hayati bir operasyon üssüne dönüştürüldü. Savaş Şubat ayı sonlarında başladığından beri, insani yardım malzemeleri, yardım görevlileri ve yabancı savaşçılar için ön cephedeki şehirlere bir kanal olarak hizmet etti.
Lviv’e yeni gelenler şehrin çehresini değiştirdi ve değişimin işaretleri her yerde mevcut. Sakinler hızla savaşın çeperinde ve mahallelerini saran büyük bir insani krizin merkezinde yaşamaya alışmaya çalışıyorlar.
31 yaşındaki Roman Trubchaninov, savaşın ilk günlerinden bu yana Rus bombalarıyla dövülen Mariupol’daki evinden kaçtıktan ve sokağındaki birçok evi yıktıktan sadece bir hafta önce şehre geldi. . Karısının akrabaları tarafından şehir dışına çıkma teklifi edilmeden önce haftalarca bir bodrumda saklanmıştı. Ülkeyi dolaşıp Lviv’e ulaşması iki haftasını aldı.
Şehirdeki sessizliğin başta sinir bozucu olduğunu söyledi. Ama sonra endişesi azaldı.
“Yeniden insan hissetmeye başladım,” dedi Bay Trubchaninov. “Bir evim vardı, bakkaliye – yeni bir yaşam için bir şans gibi geldi.” Hatta yerel bir grupla saksafon çalmaya bile başladı. Ama aklının bir kısmının her zaman savaşı düşündüğünü söyledi. “Burada rahatladım ama zihniyetim, bu savaştan sonsuza kadar değişti. Hiçbir zaman tam anlamıyla rahat değilim” dedi. Pazartesi günkü füze saldırısı, sarsamadığı gerçeğin meşum bir teyidiydi.
Son dört gün içinde ülke genelindeki askeri altyapıya yönelik Rus saldırıları modeline uyuyor gibi görünen saldırı, savaşın Lviv’e yaklaşabileceğinin meşum bir göstergesiydi.
Rusya Savunma Bakanlığı Pazartesi günü yaptığı açıklamada, ordusunun son 24 saat içinde Ukrayna ordusu ve kuvvetlerinin bulunduğu 108 bölgeyi vurduğunu söyledi.
Ayrıca, son altı gün içinde Ukrayna’ya gelen büyük ölçekli yabancı silah sevkiyatlarını depolamak için kullanılan Lviv bölgesindeki bir Ortak Lojistik Destek Merkezi’ni füzelerle imha ettiğini söyledi. ABD ve Avrupa.” Ukraynalı yetkililer, boş depoların vurulduğunu söyledi.
-