Vera ve Nicole, Rusya şehirleri Mariupol’u haftalarca kuşatırken savaşın en kötüsüne katlandıklarını düşündüler. Kız kardeşler komşuların komşuları gömmesine yardım etti, içme suyu için karı eritti ve evlerinin tavanında bir delik açan bir bombardımandan sağ çıktı.
Ancak Mart ortasına kadar ayrılma zamanının geldiğini biliyorlardı. Rus işgalcilerin güney liman kentini süpürdüklerini ve Ukraynalıları otobüsle ya Rusya’ya ya da Rus kontrolündeki bölgelere naklettiklerini duydular.
Kız kardeşler, Vera’nın 4 yaşındaki oğlu Kirill’i aldılar, Mariupol’den yürüyerek çıktılar ve üzücü bir yolculuğa çıktılar. Cesetlerle dolu ağır mayınlı bir yoldan geçtiklerini söylediler; bir kilisenin yakınında onlara el sallayan bir Rus keskin nişancıyla karşılaştı; ve bir çiçek tarlasında bir topçu barajından kurtuldu. İki gün sonra, üçlü bir otoyola sendelediler, ancak onları dolu bir otobüse yönlendiren bir Rus askeriyle karşılaştılar.
“Bizi özgür bıraktığını söyledi ve yüzlerimizin neden karardığını sordu” dedi Nicole. “İleriye giden yol belki bir hapishaneydi – ama bu bizim tek seçeneğimizdi.”
Geçen hafta Cuma günü Mariupol’daki grevlerde yıkılan bir konut binası. Haftalarca süren bombardımandan sonra kuşatma altındaki şehir neredeyse yaşanmaz hale geldi. Kredi… Alexander Ermochenko/Reuters
Otobüs onları yakındaki Nikolske kasabasındaki bir okula götürdü ve burada Ukraynalıların kişisel bilgileriyle form doldurduğu Rus tarafından işletilen bir kayıt merkezine dönüştürüldüğünü söylediler. Bu, Ukraynalı ve ABD’li yetkililerin ve insan hakları gruplarının Ukraynalıları Rusya’ya zorla sınır dışı etme sisteminin bir parçası olduğunu söyledikleri “filtreleme” merkezleri olarak adlandırdıkları merkezlerle ilk fırçalamalarıydı.
Critical Threats Project’in kıdemli bir üyesi ve yöneticisi olan Frederick W. Kagan’a göre, zorunlu nüfus transferleri ve sözde “filtreleme” 1990’lardaki Çeçen savaşları sırasında Rusya tarafından kullanılan taktikler. Amerikan İşletme Enstitüsü. Stratejinin halkı korkutup boyun eğdirmek, vahşet tanıkları üzerinde kontrolü elinde tutmak ve bir Rus devralmasına dirençli olarak görülen herkesi ayırmak olduğunu söyledi.
Rus misillemesinden korkarak soyadlarının kullanılmamasını isteyen Vera ve Nicole’ün hikâyesi, ilk olarak bir İngiliz insani yardım kuruluşu olan United with Ukrayna ile temasa geçmeleri ile ortaya çıktı. Mart ayından bu yana Mariupol’a yardım Grup, The New York Times ile temas kurdu.
Hikayelerini Rusya’nın kontrolündeki bölgede neler olduğunu dünyaya göstermek için anlattıklarını söyleyen kız kardeşler, diğer medya kuruluşlarına da açıklamalarda bulundu. The Times ile Mariupol’daki hayatlarını ve şu anda neredeyse tamamen Rus kontrolüne giren şehirden kaçışlarının bir kısmını anlatan videolar ve bir günlük paylaştılar.
İnsan Hakları İzleme Örgütü Avrupa ve Orta Asya’dan sorumlu müdür yardımcısı Rachel Denber, grubun filtrasyon merkezlerine götürüldüklerine dair iki tanık ifadesini belgelediğini ve Rusya’nın eylemler “zorla transferin tüm özelliklerini taşıyordu.” Rusya’nın imzaladığı Dördüncü Cenevre Sözleşmesi’nin, sivillerin işgal altındaki topraklardan zorla nakledilmesini yasakladığını ve bu tür zorla nakilleri bir savaş suçu haline getireceğini de sözlerine ekledi.
Nicole, sağda, Kirill ile birlikte geçen ay Rus kontrolündeki bölgeden çıkış yolculuğunda, kız kardeşler tarafından sağlanan bir fotoğrafta.
“Rusya’ya gitmek için bilinçli bir seçim yapan insanların olabileceği gerçeğini göz ardı edemeyiz” dedi Bayan Denber. Ancak, diğer Ukraynalıların “işgalci güce gitmek ya da ölmekten başka seçenekleri olmadığı için ayrıldığını” söyledi.
Rusların elindeki toprakların dışındaki yollar da yer yer çok tehlikeli.
Ukrayna’nın Birleşmiş Milletler büyükelçisi Sergiy Kyslytsya, geçtiğimiz günlerde Güvenlik Konseyi’ne, Rus kontrolündeki üç şehirde – Nikolske, Manhush ve Yalta’da filtreleme merkezleri olduğunu söyledi. Mariupol gibi üçü de Rusya’yı sınırlayan Donetsk bölgesinin bir parçası.
Vera ve Nicole, Mariupol’dan kaçışları sırasında bu üç kasabadan ikisindeki filtreleme merkezlerinde kısa bir süre kaldıklarını söylediler.
Vera ve Nicole’ün Nikolske ve Manhush’ta geçtiği iki merkezin yoğun bir şekilde korunmadığını ve bazılarına orada kalma ya da gitme seçeneği verildiğini söylediler. Ancak bunun pek bir seçenek olmadığını söylediler: Ruslar sadece bir yönde güvenli geçiş teklif ediyorlardı ve bu Ukrayna’nın elindeki topraklara değildi.
Vera ve Nicole’ün yolculuklarında yanlarında taşıdıkları eşyalar. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
“Bazılarının evleri yıkıldı ve gidecek hiçbir yerleri yoktu” dedi Vera. “Diğerleri çocuklarını kurtarmak için oradaydı. Bu onlara bırakılan tek güvenli seçenekti.”
Rusya’nın insan hakları komiseri Tatyana Moskalkova, Ukraynalıların zorla Rusya’ya nakledildiğini yalanladı. Devlet Başkanı Vladimir V. Putin, yaklaşık bir milyon Ukraynalının Rusya’ya götürüldüğünü söylüyor, ancak hareketi tahliye olarak nitelendiriyor.
Rus yetkililer, Ukrayna’nın işgalini ayrımcılığa maruz kaldıklarını söyledikleri etnik akrabalarına yardım etmek için gerekli bir görev olarak tanımladılar. Ukrayna’nın doğusundaki yerinden edilmiş insanları Rusya’ya getirme çabalarını, onları Ukraynalı yetkililerden kurtarmak için insani bir operasyon olarak tasvir ettiler.
Solda Vera ve sağda Nicole, ağır mayınlı bir yoldan geçtiklerini, bir kilisenin yakınında bir Rus keskin nişancıyla karşılaştıklarını ve onlara el salladığını söyledi ve bir alanda bir topçu barajından kurtuldu. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
Vera ve Nicole’ün çilesi, Rus askerlerinin Mariupol’u daha da sıkı kontrol altına aldığı Mart ayının ortalarında başladı. Nicole, Uluslararası Kızılhaç Komitesi’nin insanları şehrin kenar mahallelerinden tahliye etmeye başladığını söyleyen bir radyo raporu duyduğunu söyledi.
“Dehşete düştük,” dedi 21 yaşındaki Nicole. “Ama beklediğimiz her gün, ayrılmanın daha da zorlaştığını biliyorduk.”
Rusya-Ukrayna Savaşı: Önemli Gelişmeler
Kart 1/3
Pelosi’nin ziyareti. ABD’nin Ukrayna’ya olan bağlılığının derinleşmesinin bir işareti olarak, Konuşmacı Nancy Pelosi, Kiev’i ziyaret eden en üst düzey Amerikalı yetkili oldu, Başkan Volodymyr Zelensky ile görüştü ve “zafer kazanılana kadar” Ukrayna’yı destekleme sözü verdi.
Mariupol tahliyesi. Ukraynalı yetkililer ve Birleşmiş Milletler’e göre, Mariupol’daki genişleyen bir çelik fabrikasından uzun zamandır beklenen sivillerin kurtarılması devam ediyor. Bay Zelensky, yaklaşık 100 sivilin tahliye edildiğini ve “kontrollü bir alana” doğru gittiğini söyledi.
Rus petrol ambargosu. Avrupa Birliği ülkelerinin Rus petrolüne yönelik aşamalı bir ambargoyu onaylaması, bloğun üyelerini bölen ve Rus enerji kaynaklarına bağımlılıklarını vurgulayan uzun süredir ertelenen bir önlemi imzalaması muhtemel. Yetkililer, AB büyükelçilerinin nihai onaylarını hafta sonuna kadar vermeyi beklediklerini söyledi.
Bu, aile fertlerini geride bırakmak anlamına gelse de riske atmaya karar verdiler.
Kendileriyle birlikte ayrılırsa, askerlik çağındaki erkekleri soyarak arayan Rus askerleri tarafından durdurulabileceğinden korkan erkek kardeşlerine veda ettiler. tetik parmaklarında dövmeler veya nasırlar. İstila başladığından beri onlardan ayrı olan anneleri, onların gittiklerini bile bilmiyordu.
Geçen birkaç hafta içinde bir dizi görüntü çağrılarında, kız kardeşler, bir tarlada hayatta kalan topçu ateşi de dahil olmak üzere, ölümlü fırçalarla noktalanan bir kaçışı anlattılar.
“Yeryüzü cehennemdi” dedi 27 yaşındaki Vera. “Ateş altında uzanmış, hayatta kalmak için dua ediyorduk.”
Otoyolda karşılaştıkları Rus askeri onları Nikolske’ye giden bir otobüse bindirdi. Filtreleme alanına dönüştürülen bir okula götürüldüklerini söylediler. Formları kişisel bilgilerle dolduran uzun bir insan kuyruğu vardı. Diğerleri koridorlarda karton parçaları üzerinde uyuyorlardı.
Yaratıcılık, şans ve yabancıların nezaketi sayesinde sınır dışı edilmekten kurtulmayı başardıklarını söylediler.
Birkaç saat sonra Ruslar tarafından Mariupol sakinlerini filtreleme alanlarına götürmek üzere görevlendirilen yerel bir Ukraynalı otobüs şoförünün yardımıyla Nikolske’den ayrıldılar. Onları yakındaki bir kasaba olan Manhush’ta bir kayıt merkezine dönüştürülen başka bir okula götürdü ve burada Ukrayna’nın elindeki Zaporizhzhia şehrine bir araç bulma konusunda daha şanslı olacaklarını söyledi.
Anaokulunda, hemşireler yüzlerce kişinin işlem görmeyi beklediğini söyledi. Adlarını, doğum tarihlerini ve nereden geldiklerini kaydettiler ve bir gece sınıflardan birinde onlarca kişiyle birlikte uyudular.
Bir grup gönüllünün minibüslerle insanları alıp Ukrayna’nın elindeki topraklara götürdüğünü öğrendiler. Ancak Vera ve Nicole tereddütlüydü: Bu tür yolların bazen Rus kuvvetleri tarafından hedef alındığını duymuşlardı.
Geçen ay doğu Ukrayna’da Lypivka’dan çıkan bir yolda yanan bir sivil konvoyun kalıntıları. Kız kardeşler, gönüllülerin insanları karayoluyla Ukrayna kontrolündeki bölgeye götürmeyi teklif ettiğini duydular, ancak aynı zamanda bu tür yolların bazen Rus kuvvetleri tarafından hedef alındığını da biliyorlardı. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
Yine de, Ukraynalı bir adam okula girip onlara Rusya sınırına yakın Berdyansk’a -savaşta Rusya tarafından ele geçirilen ilk şehirlerden biri- ücretsiz binme teklif ettiğinde, kız kardeşler şansı yakaladı. Oraya vardıklarında hâlâ Rus kontrolündeki bölgede olacak olsalar da, hareket etmeye devam etmenin daha iyi olacağını düşündüler. Ayrıca Berdyansk’ta bir akrabaları vardı.
“O adam o anda hayatımıza girmemiş olsaydı ne olurdu bilmiyorum” dedi Nicole.
Kız kardeşler, Berdyansk’tan, güneydoğu Ukrayna’daki Zaporizhzhia’ya giden insani bir koridorun parçası olan bir tahliye minibüsüne bindiler. Yollarda parlak sarı belediye otobüslerini gördüklerinde Ukrayna’nın elindeki topraklara ulaştıklarını biliyorlardı.
“Sokakta durduk ve ağlamaya başladık” dedi Vera. “Bir otobüs görüntüsünün beni bu kadar mutlu edebileceğini hiç düşünmemiştim.”
-
Ancak Mart ortasına kadar ayrılma zamanının geldiğini biliyorlardı. Rus işgalcilerin güney liman kentini süpürdüklerini ve Ukraynalıları otobüsle ya Rusya’ya ya da Rus kontrolündeki bölgelere naklettiklerini duydular.
Kız kardeşler, Vera’nın 4 yaşındaki oğlu Kirill’i aldılar, Mariupol’den yürüyerek çıktılar ve üzücü bir yolculuğa çıktılar. Cesetlerle dolu ağır mayınlı bir yoldan geçtiklerini söylediler; bir kilisenin yakınında onlara el sallayan bir Rus keskin nişancıyla karşılaştı; ve bir çiçek tarlasında bir topçu barajından kurtuldu. İki gün sonra, üçlü bir otoyola sendelediler, ancak onları dolu bir otobüse yönlendiren bir Rus askeriyle karşılaştılar.
“Bizi özgür bıraktığını söyledi ve yüzlerimizin neden karardığını sordu” dedi Nicole. “İleriye giden yol belki bir hapishaneydi – ama bu bizim tek seçeneğimizdi.”
Geçen hafta Cuma günü Mariupol’daki grevlerde yıkılan bir konut binası. Haftalarca süren bombardımandan sonra kuşatma altındaki şehir neredeyse yaşanmaz hale geldi. Kredi… Alexander Ermochenko/Reuters
Otobüs onları yakındaki Nikolske kasabasındaki bir okula götürdü ve burada Ukraynalıların kişisel bilgileriyle form doldurduğu Rus tarafından işletilen bir kayıt merkezine dönüştürüldüğünü söylediler. Bu, Ukraynalı ve ABD’li yetkililerin ve insan hakları gruplarının Ukraynalıları Rusya’ya zorla sınır dışı etme sisteminin bir parçası olduğunu söyledikleri “filtreleme” merkezleri olarak adlandırdıkları merkezlerle ilk fırçalamalarıydı.
Critical Threats Project’in kıdemli bir üyesi ve yöneticisi olan Frederick W. Kagan’a göre, zorunlu nüfus transferleri ve sözde “filtreleme” 1990’lardaki Çeçen savaşları sırasında Rusya tarafından kullanılan taktikler. Amerikan İşletme Enstitüsü. Stratejinin halkı korkutup boyun eğdirmek, vahşet tanıkları üzerinde kontrolü elinde tutmak ve bir Rus devralmasına dirençli olarak görülen herkesi ayırmak olduğunu söyledi.
Rus misillemesinden korkarak soyadlarının kullanılmamasını isteyen Vera ve Nicole’ün hikâyesi, ilk olarak bir İngiliz insani yardım kuruluşu olan United with Ukrayna ile temasa geçmeleri ile ortaya çıktı. Mart ayından bu yana Mariupol’a yardım Grup, The New York Times ile temas kurdu.
Hikayelerini Rusya’nın kontrolündeki bölgede neler olduğunu dünyaya göstermek için anlattıklarını söyleyen kız kardeşler, diğer medya kuruluşlarına da açıklamalarda bulundu. The Times ile Mariupol’daki hayatlarını ve şu anda neredeyse tamamen Rus kontrolüne giren şehirden kaçışlarının bir kısmını anlatan videolar ve bir günlük paylaştılar.
İnsan Hakları İzleme Örgütü Avrupa ve Orta Asya’dan sorumlu müdür yardımcısı Rachel Denber, grubun filtrasyon merkezlerine götürüldüklerine dair iki tanık ifadesini belgelediğini ve Rusya’nın eylemler “zorla transferin tüm özelliklerini taşıyordu.” Rusya’nın imzaladığı Dördüncü Cenevre Sözleşmesi’nin, sivillerin işgal altındaki topraklardan zorla nakledilmesini yasakladığını ve bu tür zorla nakilleri bir savaş suçu haline getireceğini de sözlerine ekledi.
Nicole, sağda, Kirill ile birlikte geçen ay Rus kontrolündeki bölgeden çıkış yolculuğunda, kız kardeşler tarafından sağlanan bir fotoğrafta.
“Rusya’ya gitmek için bilinçli bir seçim yapan insanların olabileceği gerçeğini göz ardı edemeyiz” dedi Bayan Denber. Ancak, diğer Ukraynalıların “işgalci güce gitmek ya da ölmekten başka seçenekleri olmadığı için ayrıldığını” söyledi.
Rusların elindeki toprakların dışındaki yollar da yer yer çok tehlikeli.
Ukrayna’nın Birleşmiş Milletler büyükelçisi Sergiy Kyslytsya, geçtiğimiz günlerde Güvenlik Konseyi’ne, Rus kontrolündeki üç şehirde – Nikolske, Manhush ve Yalta’da filtreleme merkezleri olduğunu söyledi. Mariupol gibi üçü de Rusya’yı sınırlayan Donetsk bölgesinin bir parçası.
Vera ve Nicole, Mariupol’dan kaçışları sırasında bu üç kasabadan ikisindeki filtreleme merkezlerinde kısa bir süre kaldıklarını söylediler.
Vera ve Nicole’ün Nikolske ve Manhush’ta geçtiği iki merkezin yoğun bir şekilde korunmadığını ve bazılarına orada kalma ya da gitme seçeneği verildiğini söylediler. Ancak bunun pek bir seçenek olmadığını söylediler: Ruslar sadece bir yönde güvenli geçiş teklif ediyorlardı ve bu Ukrayna’nın elindeki topraklara değildi.
Vera ve Nicole’ün yolculuklarında yanlarında taşıdıkları eşyalar. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
“Bazılarının evleri yıkıldı ve gidecek hiçbir yerleri yoktu” dedi Vera. “Diğerleri çocuklarını kurtarmak için oradaydı. Bu onlara bırakılan tek güvenli seçenekti.”
Rusya’nın insan hakları komiseri Tatyana Moskalkova, Ukraynalıların zorla Rusya’ya nakledildiğini yalanladı. Devlet Başkanı Vladimir V. Putin, yaklaşık bir milyon Ukraynalının Rusya’ya götürüldüğünü söylüyor, ancak hareketi tahliye olarak nitelendiriyor.
Rus yetkililer, Ukrayna’nın işgalini ayrımcılığa maruz kaldıklarını söyledikleri etnik akrabalarına yardım etmek için gerekli bir görev olarak tanımladılar. Ukrayna’nın doğusundaki yerinden edilmiş insanları Rusya’ya getirme çabalarını, onları Ukraynalı yetkililerden kurtarmak için insani bir operasyon olarak tasvir ettiler.
Solda Vera ve sağda Nicole, ağır mayınlı bir yoldan geçtiklerini, bir kilisenin yakınında bir Rus keskin nişancıyla karşılaştıklarını ve onlara el salladığını söyledi ve bir alanda bir topçu barajından kurtuldu. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
Vera ve Nicole’ün çilesi, Rus askerlerinin Mariupol’u daha da sıkı kontrol altına aldığı Mart ayının ortalarında başladı. Nicole, Uluslararası Kızılhaç Komitesi’nin insanları şehrin kenar mahallelerinden tahliye etmeye başladığını söyleyen bir radyo raporu duyduğunu söyledi.
“Dehşete düştük,” dedi 21 yaşındaki Nicole. “Ama beklediğimiz her gün, ayrılmanın daha da zorlaştığını biliyorduk.”
Rusya-Ukrayna Savaşı: Önemli Gelişmeler
Kart 1/3
Pelosi’nin ziyareti. ABD’nin Ukrayna’ya olan bağlılığının derinleşmesinin bir işareti olarak, Konuşmacı Nancy Pelosi, Kiev’i ziyaret eden en üst düzey Amerikalı yetkili oldu, Başkan Volodymyr Zelensky ile görüştü ve “zafer kazanılana kadar” Ukrayna’yı destekleme sözü verdi.
Mariupol tahliyesi. Ukraynalı yetkililer ve Birleşmiş Milletler’e göre, Mariupol’daki genişleyen bir çelik fabrikasından uzun zamandır beklenen sivillerin kurtarılması devam ediyor. Bay Zelensky, yaklaşık 100 sivilin tahliye edildiğini ve “kontrollü bir alana” doğru gittiğini söyledi.
Rus petrol ambargosu. Avrupa Birliği ülkelerinin Rus petrolüne yönelik aşamalı bir ambargoyu onaylaması, bloğun üyelerini bölen ve Rus enerji kaynaklarına bağımlılıklarını vurgulayan uzun süredir ertelenen bir önlemi imzalaması muhtemel. Yetkililer, AB büyükelçilerinin nihai onaylarını hafta sonuna kadar vermeyi beklediklerini söyledi.
Bu, aile fertlerini geride bırakmak anlamına gelse de riske atmaya karar verdiler.
Kendileriyle birlikte ayrılırsa, askerlik çağındaki erkekleri soyarak arayan Rus askerleri tarafından durdurulabileceğinden korkan erkek kardeşlerine veda ettiler. tetik parmaklarında dövmeler veya nasırlar. İstila başladığından beri onlardan ayrı olan anneleri, onların gittiklerini bile bilmiyordu.
Geçen birkaç hafta içinde bir dizi görüntü çağrılarında, kız kardeşler, bir tarlada hayatta kalan topçu ateşi de dahil olmak üzere, ölümlü fırçalarla noktalanan bir kaçışı anlattılar.
“Yeryüzü cehennemdi” dedi 27 yaşındaki Vera. “Ateş altında uzanmış, hayatta kalmak için dua ediyorduk.”
Otoyolda karşılaştıkları Rus askeri onları Nikolske’ye giden bir otobüse bindirdi. Filtreleme alanına dönüştürülen bir okula götürüldüklerini söylediler. Formları kişisel bilgilerle dolduran uzun bir insan kuyruğu vardı. Diğerleri koridorlarda karton parçaları üzerinde uyuyorlardı.
Yaratıcılık, şans ve yabancıların nezaketi sayesinde sınır dışı edilmekten kurtulmayı başardıklarını söylediler.
Birkaç saat sonra Ruslar tarafından Mariupol sakinlerini filtreleme alanlarına götürmek üzere görevlendirilen yerel bir Ukraynalı otobüs şoförünün yardımıyla Nikolske’den ayrıldılar. Onları yakındaki bir kasaba olan Manhush’ta bir kayıt merkezine dönüştürülen başka bir okula götürdü ve burada Ukrayna’nın elindeki Zaporizhzhia şehrine bir araç bulma konusunda daha şanslı olacaklarını söyledi.
Anaokulunda, hemşireler yüzlerce kişinin işlem görmeyi beklediğini söyledi. Adlarını, doğum tarihlerini ve nereden geldiklerini kaydettiler ve bir gece sınıflardan birinde onlarca kişiyle birlikte uyudular.
Bir grup gönüllünün minibüslerle insanları alıp Ukrayna’nın elindeki topraklara götürdüğünü öğrendiler. Ancak Vera ve Nicole tereddütlüydü: Bu tür yolların bazen Rus kuvvetleri tarafından hedef alındığını duymuşlardı.
Geçen ay doğu Ukrayna’da Lypivka’dan çıkan bir yolda yanan bir sivil konvoyun kalıntıları. Kız kardeşler, gönüllülerin insanları karayoluyla Ukrayna kontrolündeki bölgeye götürmeyi teklif ettiğini duydular, ancak aynı zamanda bu tür yolların bazen Rus kuvvetleri tarafından hedef alındığını da biliyorlardı. Kredi… The New York Times için David Guttenfelder
Yine de, Ukraynalı bir adam okula girip onlara Rusya sınırına yakın Berdyansk’a -savaşta Rusya tarafından ele geçirilen ilk şehirlerden biri- ücretsiz binme teklif ettiğinde, kız kardeşler şansı yakaladı. Oraya vardıklarında hâlâ Rus kontrolündeki bölgede olacak olsalar da, hareket etmeye devam etmenin daha iyi olacağını düşündüler. Ayrıca Berdyansk’ta bir akrabaları vardı.
“O adam o anda hayatımıza girmemiş olsaydı ne olurdu bilmiyorum” dedi Nicole.
Kız kardeşler, Berdyansk’tan, güneydoğu Ukrayna’daki Zaporizhzhia’ya giden insani bir koridorun parçası olan bir tahliye minibüsüne bindiler. Yollarda parlak sarı belediye otobüslerini gördüklerinde Ukrayna’nın elindeki topraklara ulaştıklarını biliyorlardı.
“Sokakta durduk ve ağlamaya başladık” dedi Vera. “Bir otobüs görüntüsünün beni bu kadar mutlu edebileceğini hiç düşünmemiştim.”
-