İsviçre'de Ukrayna konusunda bir barış konferansı yapılacak ama “barış olmayacak”. İtalya'nın eski NATO büyükelçisi ve ISPI danışmanı Stefano Stefanini, Haziran ortasında açıklanan zirveden ne beklenmesi ya da beklenmemesi gerektiğini hemen açıklıyor ve “Moskova'ya verilecek sinyal: güç kullanımının vermediği şey”in altını çiziyor. fark edilmeden gitti.” Adnkronos'la konuşan Stefanini, “Paradoksal olarak, konferansın önemi, Rusya'nın yokluğunda ve Moskova orada olmasa bile” orada olmayı kabul eden “Çin, Hindistan ve Brezilya gibi birçok ülkenin katılımında yatıyor” diye düşünüyor. olacak.
Eski büyükelçi, bunun, Rusya Dışişleri Bakanı Sergei Lavrov'un son günlerde bulunduğu Pekin'in veya diğer başkentlerin “Luzern'e gittikleri için savaş konusundaki tutumlarını değiştirecekleri” anlamına gelmediğini, ancak varlıklarının yine de bir fikir vereceği anlamına gelmediğini savunuyor. Kiev'le dayanışmanın cesaret verici bir işareti.”
Açıkçası, Stefanini'ye göre bu aynı zamanda İsviçre'ye davet edilen ülkelerin temsil düzeyine de bağlı, bu da konferansın “ilgi derecesini verecektir”. Ancak “İsviçrelilerin titiz olduklarını ve etkili bir diplomasiye sahip olduklarını, bu nedenle bugüne kadar davet ettikleri ülkelerin katılacağını ve barışın bazı noktaları hakkında güzel sözler söylenebileceğini düşünmek için açıkça iyi unsurlara sahip olduklarını” hatırlıyor. Başkan Volodymyr Zelensky'nin planı.
Örneğin, ISPI danışmanı şöyle açıklıyor: “Ukrayna'nın egemenliğine ve toprak bütünlüğüne destek olarak yorumlanan, muğlak terimler içeren ve Birleşmiş Milletler tüzüğüne atıfta bulunan bir ifade” kabul edilebilir, hatta ” unutulmuş insani yönlere bazı dokunuşlar bile kabul edilebilir Rusya'ya sınır dışı edilen Ukraynalı çocuklarınki gibi”. Stefanini'nin umudu elbette ki “optimal senaryo, konferansın tüm katılımcılar tarafından onaylanan ortak bir deklarasyonla sona ermesi olacaktır”; kendisi için Ukrayna'nın her halükarda “ihtiyaç duyduğu şey, bunu onaylayan büyük bir uluslararası katılımın olduğu siyasi bir senaryodur.” ülkenin devleti ve bağımsızlığı”.
Eski NATO büyükelçisi daha sonra Rusların son günlerde Ukrayna enerji altyapısına yönelik amansız ve yıkıcı saldırılarını ve bunun arkasında olabilecek stratejiyi yorumluyor. “Bunu neden şimdi, kışın sonunda, enerji ihtiyacının daha az olduğu bir zamanda yaptıklarını anlamak zor – diye itiraf ediyor – Rusların, limanlar ve Odessa olduktan sonra, hedeflerini değiştirdikleri doğru. altyapı Muhtemelen tüm bunlar, savaşı kazanmanın yanı sıra halka boyun eğdirmenin de gerekli olduğu emperyal mantığa göre Ukrayna halkının direncini kırmaya yönelik genel stratejinin bir parçası.”
Eski büyükelçi, bunun, Rusya Dışişleri Bakanı Sergei Lavrov'un son günlerde bulunduğu Pekin'in veya diğer başkentlerin “Luzern'e gittikleri için savaş konusundaki tutumlarını değiştirecekleri” anlamına gelmediğini, ancak varlıklarının yine de bir fikir vereceği anlamına gelmediğini savunuyor. Kiev'le dayanışmanın cesaret verici bir işareti.”
Açıkçası, Stefanini'ye göre bu aynı zamanda İsviçre'ye davet edilen ülkelerin temsil düzeyine de bağlı, bu da konferansın “ilgi derecesini verecektir”. Ancak “İsviçrelilerin titiz olduklarını ve etkili bir diplomasiye sahip olduklarını, bu nedenle bugüne kadar davet ettikleri ülkelerin katılacağını ve barışın bazı noktaları hakkında güzel sözler söylenebileceğini düşünmek için açıkça iyi unsurlara sahip olduklarını” hatırlıyor. Başkan Volodymyr Zelensky'nin planı.
Örneğin, ISPI danışmanı şöyle açıklıyor: “Ukrayna'nın egemenliğine ve toprak bütünlüğüne destek olarak yorumlanan, muğlak terimler içeren ve Birleşmiş Milletler tüzüğüne atıfta bulunan bir ifade” kabul edilebilir, hatta ” unutulmuş insani yönlere bazı dokunuşlar bile kabul edilebilir Rusya'ya sınır dışı edilen Ukraynalı çocuklarınki gibi”. Stefanini'nin umudu elbette ki “optimal senaryo, konferansın tüm katılımcılar tarafından onaylanan ortak bir deklarasyonla sona ermesi olacaktır”; kendisi için Ukrayna'nın her halükarda “ihtiyaç duyduğu şey, bunu onaylayan büyük bir uluslararası katılımın olduğu siyasi bir senaryodur.” ülkenin devleti ve bağımsızlığı”.
Eski NATO büyükelçisi daha sonra Rusların son günlerde Ukrayna enerji altyapısına yönelik amansız ve yıkıcı saldırılarını ve bunun arkasında olabilecek stratejiyi yorumluyor. “Bunu neden şimdi, kışın sonunda, enerji ihtiyacının daha az olduğu bir zamanda yaptıklarını anlamak zor – diye itiraf ediyor – Rusların, limanlar ve Odessa olduktan sonra, hedeflerini değiştirdikleri doğru. altyapı Muhtemelen tüm bunlar, savaşı kazanmanın yanı sıra halka boyun eğdirmenin de gerekli olduğu emperyal mantığa göre Ukrayna halkının direncini kırmaya yönelik genel stratejinin bir parçası.”