2015 yazında Rusya’ya en son geldiğimde bir çelişkiyle karşı karşıya kaldım. Ya bir yer özgür değilse ama aynı zamanda mutluysa? Daha ne kadar böyle kalabilirdi?
Moskova, özenle dikilmiş parklar, bisiklet yolları ve park yerleriyle dolu güzel bir Avrupa şehrine dönüşmüştü. Ortalama bir Rus için gelir, önceki on yılda önemli ölçüde artmıştı. Aynı zamanda, siyasi sistemi otoriterliğe daha da yaklaşıyordu.
On beş yıl önce, Boris Yeltsin, ulusal televizyonda “kasvetli ve durağan totaliter rejimden bir sıçrama yapabileceğimize inanan insanların umutlarını haklı çıkaramadığı için” özür dileyerek iktidarı utanç içinde bırakmıştı. tek seferde parlak, müreffeh ve medeni bir geleceğe”.
2015 yazında, halefi Devlet Başkanı Vladimir V. Putin görünüşte Rusya’yı parlak ve müreffeh yapmıştı. İnşa ettiği siyasi sistem giderek daha kısıtlayıcıydı, ancak çoğu bununla yaşamayı öğrenmişti.
Birçok Rus liberali, kar amacı gütmeyen kuruluşlar ve yerel yönetimler için çalışmaya gitmiş, kendilerini topluluk inşa etmeye adamışlardı – bu da şehirlerini daha yaşanabilir yerler haline getiriyordu. 2011 ve 2012’deki bir protesto hareketi başarısız olmuştu ve insanlar ülkelerini şekillendirmenin başka yollarını arıyorlardı. Büyük siyaset umutsuzdu, düşünce gitti, ancak küçük eylemlerde gerçek bir fark yaratabilirdi.
Bu pazarlığın bir başka yönü daha vardı: Bay Putin de görünüşte kısıtlıydı. Siyasi eylem yasaklanmış olabilir, ancak diğer şeyler söz konusu olduğunda, örneğin din, kültür ve birçok ifade biçimi söz konusu olduğunda hoşgörü vardı. Sistemin sorunsuz çalışması için kendi hesabı, topluma biraz yer açması gerektiği anlamına geliyordu.
Moskova, savaş başlamadan önce Şubat ayında. Kredi… Sergey Ponomarev, The New York Times için
Rusya’da dokuz yıl yaşadım ve Bay Putin’in ilk seçildiği 2000 yılında The New York Times için haber yapmaya başladım. İnsanlara – kamusal alanda ve özel hayatımda – Rusya’nın bazen kötü görünebileceğini, ancak aynı zamanda birçok harika özelliği olduğunu söylemek için çok zaman harcadım.
Ancak Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana geçen haftalarda, sevdiğim birinin aklını yitirmesini izliyormuşum gibi hissettim. Rus antropolog Alexandra Arkhipova, “küçük eylemlere” yönelen Rus liberallerinin birçoğunun da şok ve korku duygusu hissettiklerini söyledi.
“Bu küçük eylemlerin söylendiği çok sayıda yazı ve sohbet görüyorum, bu büyük bir hataydı” dedi. “İnsanların bir metaforu vardır. ‘Kanser midemizde büyüyüp büyürken yüzümüzde kozmetik değişiklikler yapmaya çalışıyorduk’ diyorlar.”
Rusya’nın sonu hep burada mı kalacak diye merak etmeye başladım ve sadece onu göremedik. Bu yüzden 1990’larda KGB’nin yeniden canlanmasının tehlikeleri konusunda uyarıda bulunan Rus gazeteci Yevgeniya Albats’ı aradım. Bayan Albats, tarihin belirli noktalarında siyasi düşünce ve eylemde her şeyin tehlikede olduğu fikrinin parıltısına bakmaya devam etti. Uzun zamandır Bay Putin ile herhangi bir pazarlığın bir yanılsama olduğunu iddia etmişti.
2008’in bir dönüm noktası olduğunu, Putin’in Batı’dan boşandığı, hatta başka bir ülkeyi işgal ettiği ve Batı’nın bunu zar zor fark ettiği an olduğunu söyledi.
“Putin için bu açık bir işaretti,” dedi geçen ay telefonda, “her istediğini yapabilir. Ve tam da bunu yapmaya başladı. Son derece rasyonel davrandı. Deva olmadığını yeni fark etti.”
Başkan George W. Bush’un Gürcistan ve Ukrayna için NATO üyeliği hakkında konuşmaya başlamasından kısa bir süre sonra Rusya’nın 2008’de Gürcistan’ı işgalinden bahsediyordu. O savaşı ele aldım ve geceyi Gürcü kasabası Gori’de bir Rus birliğiyle geçirdim ve askerlerin ne kadar canlanmış göründüğünü, güldüğünü, şaka yaptığını hatırlıyorum. Soğuk Savaş’taki Sovyet yenilgisi, acı bir aşağılanma ve kayıp duygusu bırakmıştı. İstila onları yenilemiş gibiydi.
“Putin geldiğinde her şey değişti” dedi bir memur. “Eski gücümüzün bir kısmını geri aldık. İnsanlar bize yeniden saygı duymaya başladı.”
2008 yılında Gürcistan’ın Igoeti kasabasında bir tankın üzerinde oturan bir Rus askeri. Kredi… Justyna Mielnikiewicz, The New York Times için
Ms. Albats yorgun ama kararlı görünüyordu. Konuştuğumuz gün, kendisine ayrılan zamanı savaşa karşı bir konuşma yapmak için kullanan Rusya’nın popüler muhalefet lideri arkadaşı Aleksei A. Navalny’nin cezasına katılmak üzere bir Rus ceza kolonisine gitmişti.
“Putin Ukrayna’da savaşa girmeye karar verdiğinde, Navalny’den kurtulmak zorunda olduğunu şimdi anlıyoruz” dedi, çünkü tek o. direnme cesareti olan biri.
Gerçekten de, Bay Navalny hiçbir zaman doğrudan çatışmadan uzaklaşmayı kabul etmedi ve ülke çapında bir muhalefet hareketi inşa ederek insanları sokaklara taşıdı. Pazarlığı reddetti ve buna meydan okumak için hapse girmeye hazırdı.
Bay Arkhipova, iyinin kötüye karşı değil, iyinin tarafsıza karşı olduğu şeklindeki mantrasının, Bay Putin’in talep ettiği siyasi pasifliğe doğrudan bir meydan okuma olduğuna dikkat çekti.
Görüştüğüm birçok kişi, Bay Navalny’nin 2020’de zehirlenmesinin ve 2021’in başlarında, yıllarca süren özgürlükten sonra hapse atılmasının, sosyal sözleşmenin sonunu ve Bay Putin’in savaşının başlangıcını işaret ettiğini söyledi. El Kaide’nin 11 Eylül 2001’deki konutada Ahmed Şah Mesud’u öldürmesi gibi, Putin de rakip sahayı temizlemek zorunda kaldı.
Moskova Sosyal ve Ekonomik Bilimler Okulu’nda siyaset felsefesi profesörü olan Greg Yudin, Putin’i savaşa yönlendiren şeyin 2018 ve 2019’da hızlanmaya başlayan siyasi muhalefetin başarısı olduğunu savunuyor.
Profesör Yudin, Rusya’da ülkeleri için en iyisini isteyen, ancak ona karşı olan insanların olabileceğinin Bay Putin için akıl almaz olduğunu söyledi. Bu yüzden hainleri aradı ve Batı’nın peşinde olduğu fikrine saplantısını besledi.
“Bu, bu tür bir rejimin bir özelliği” dedi Profesör Yudin. “İç muhalefeti dış tehditlere dönüştürüyor.”
2015 soruma gelince – bir yer ne kadar süre özgür ve aynı zamanda mutlu olabilir – belki de cevabı yaşadık. Birçok liberal ayrıldı. Ayrılmayanların çoğu para cezası ve hatta hapisle karşı karşıya. Bir insan hakları grubu olan OVD-Info’ya göre, işgalden sonraki haftalarda polis ülke çapında 15.000’den fazla kişiyi gözaltına aldı. , kim bu hareketi inceledi.
Rusya-Ukrayna Savaşı: Önemli Gelişmeler
Kart 1 / 4
Füze saldırısı. Doğu Ukrayna’da kalabalık bir tren istasyonuna füze saldırısı en az 50 kişinin ölümüne ve 100’e yakın kişinin yaralanmasına neden oldu. yukarı saldırgan.
Rusya’yı izole etmek için yeni çabalar. Rusya, Kiev’in banliyölerinde artan vahşet kanıtlarına yanıt olarak yeni cezalandırma önlemleriyle karşı karşıya. Avrupa Birliği, Rus kömürü yasağını onaylarken, Birleşmiş Milletler Rusya’yı İnsan Hakları Konseyi’nden askıya aldı. ABD Senatosu, ülkeyi ABD ile tercihli ticaret statüsünden çıkarmak için oy kullandı.
Mariupol şehrinde. Kentin belediye başkanına göre, savaşın başlamasından bu yana güneydoğu kentinde 5.000’den fazla insan öldü. Başkan Volodymyr Zelensky, Rusya’nın Ukrayna kuvvetleri sivilleri öldürmüş gibi göstermek için sahneler kurmaya çalışabileceği konusunda uyardı.
Barış görüşmeleri. Rusya dışişleri bakanının Ukrayna tarafının önceki versiyonlardan sapan yeni bir anlaşma taslağı önerdiğini söylemesinin ardından ilerleme umudu azaldı. Belarus, müzakerelere dahil olmayı talep ederek durumu daha da karmaşık hale getirdi.
Ms. Albats kaldı ve kalmayan Rus liberallerine kızgın.
Mesajın şu olduğunu söyledi: “Rus liberalleri, hiçbir soruna tolerans göstermiyorlar.” “Sadece kaçtılar” diye ekledi.
Ülkeden kaçan Ruslar geçen ay İstanbul’da toplandı. Kredi… Sergey Ponomarev, The New York Times için
Aynı zamanda, bunun son derece zor bir seçim olduğunu söyledi. Albats, “Hapishaneyle hapis değil, hapiste olmamayı tercih ederim” dedi ve sırf savaş hakkında haber yaptığı için şimdiden binlerce dolar para cezasıyla karşı karşıya olduğunu da sözlerine ekledi.
Bay Yudin, seçimin zor olduğunu çünkü baskının tamamlanmış olduğunu ve siyasi muhalefetin artık toz haline getirildiğini söyledi.
“En iyi karşılaştırma 1939’daki Almanya’dır” dedi. “Orada nasıl bir demokratik hareket beklersiniz? Bu aynısı. İnsanlar temelde şu anda hayatlarını kurtarmaya çalışıyorlar.”
Elbette herkes değil. Rus kamuoyunu izleyen bir araştırma grubu olan Levada Center’da sosyolog olan Lev Gudkov, ülke çapında insanların yaklaşık üçte ikisinin Bay Putin’in Ukrayna’daki eylemlerini onayladığını söyledi.
“Nüfusun daha az eğitimli, daha yaşlı bir kısmı, çoğunlukla kırsal alanlarda veya nüfusun daha fakir ve güce daha fazla bağımlı olduğu küçük ve orta ölçekli şehirlerde yaşıyor” dedi. emekli maaşları ve devlet işleri gibi kamu fonlarına güvenenlere. “Ayrıca tüm gerçeklik yapılarını yalnızca televizyondan alıyorlar.”
“Putin’in iktidara gelmesinden bu yana 20 yıllık araştırmamıza bakarsanız, Putin’e verilen desteğin zirveleri ve popülaritesi her zaman askeri kampanyalarla çakıştı” diye belirtiyor.
Böyle bir kampanya, 1999’da ilk kez cumhurbaşkanı seçilmeden önce Putin’in imzası olan bir nüfusun özellikle acımasız bir şekilde boyun eğdirilmesi olan Çeçenya’daki savaştı. Ukrayna’daki savaşın bazı özelliklerini görmeye başlıyoruz: elleri bağlı cesetler, toplu mezarlar, işkence hikayeleri. Çeçenya’da sonuç, Rusya’ya karşı mücadeleyle bağlantılı herkesin sistematik olarak ortadan kaldırılması oldu. Bucha’daki amacın bu olup olmadığını söylemek için çok erken.
Bucha sakinleri geçen hafta sokağa bırakılan bir sivilin cesedinin yanından geçerken. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Şimdi pazarlık bozuldu, illüzyon paramparça oldu. Ve ülke yeni bir döneme girdi. Ama bu ne? Bay Yudin, Rusya’nın -siyasi pasifliğin ve sivil bağımsızlığın kilit özellikler olduğu- otoriterlikten, kitle seferberliğine, teröre ve inançların homojenliğine dayanan totaliterliğe doğru hareket ettiğini savunuyor. Bay Putin’in eşiğinde olduğuna inanıyor, ancak geçişi yapmakta tereddüt edebilir.
“Totaliter bir sistemde terörü başlatmak için serbest enerjiyi serbest bırakmanız gerekir” dedi. Bay Putin, “mikro yönetime alışkın bir kontrol manyağı” dedi.
Bununla birlikte, Rusya ekonomisinin çökmesi veya Ukrayna’da tam bir askeri yenilgi yoluyla Rus devleti başarısız olmaya başlarsa, “terör salmak tek yol olacaktır. kendini kurtarması için bir yol.”
Mevcut durumun bu kadar tehlikeli olmasının nedeni, Ukrayna ve Rusya’daki insanlar için Bay Putin’e karşı çıktı.
“Putin, kaybetmeyi göze alamayacağına, tırmanacağına o kadar inanıyor” dedi Profesör Yudin. “Her şeyini üzerine yatırdı.”
-
Moskova, özenle dikilmiş parklar, bisiklet yolları ve park yerleriyle dolu güzel bir Avrupa şehrine dönüşmüştü. Ortalama bir Rus için gelir, önceki on yılda önemli ölçüde artmıştı. Aynı zamanda, siyasi sistemi otoriterliğe daha da yaklaşıyordu.
On beş yıl önce, Boris Yeltsin, ulusal televizyonda “kasvetli ve durağan totaliter rejimden bir sıçrama yapabileceğimize inanan insanların umutlarını haklı çıkaramadığı için” özür dileyerek iktidarı utanç içinde bırakmıştı. tek seferde parlak, müreffeh ve medeni bir geleceğe”.
2015 yazında, halefi Devlet Başkanı Vladimir V. Putin görünüşte Rusya’yı parlak ve müreffeh yapmıştı. İnşa ettiği siyasi sistem giderek daha kısıtlayıcıydı, ancak çoğu bununla yaşamayı öğrenmişti.
Birçok Rus liberali, kar amacı gütmeyen kuruluşlar ve yerel yönetimler için çalışmaya gitmiş, kendilerini topluluk inşa etmeye adamışlardı – bu da şehirlerini daha yaşanabilir yerler haline getiriyordu. 2011 ve 2012’deki bir protesto hareketi başarısız olmuştu ve insanlar ülkelerini şekillendirmenin başka yollarını arıyorlardı. Büyük siyaset umutsuzdu, düşünce gitti, ancak küçük eylemlerde gerçek bir fark yaratabilirdi.
Bu pazarlığın bir başka yönü daha vardı: Bay Putin de görünüşte kısıtlıydı. Siyasi eylem yasaklanmış olabilir, ancak diğer şeyler söz konusu olduğunda, örneğin din, kültür ve birçok ifade biçimi söz konusu olduğunda hoşgörü vardı. Sistemin sorunsuz çalışması için kendi hesabı, topluma biraz yer açması gerektiği anlamına geliyordu.
Moskova, savaş başlamadan önce Şubat ayında. Kredi… Sergey Ponomarev, The New York Times için
Rusya’da dokuz yıl yaşadım ve Bay Putin’in ilk seçildiği 2000 yılında The New York Times için haber yapmaya başladım. İnsanlara – kamusal alanda ve özel hayatımda – Rusya’nın bazen kötü görünebileceğini, ancak aynı zamanda birçok harika özelliği olduğunu söylemek için çok zaman harcadım.
Ancak Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana geçen haftalarda, sevdiğim birinin aklını yitirmesini izliyormuşum gibi hissettim. Rus antropolog Alexandra Arkhipova, “küçük eylemlere” yönelen Rus liberallerinin birçoğunun da şok ve korku duygusu hissettiklerini söyledi.
“Bu küçük eylemlerin söylendiği çok sayıda yazı ve sohbet görüyorum, bu büyük bir hataydı” dedi. “İnsanların bir metaforu vardır. ‘Kanser midemizde büyüyüp büyürken yüzümüzde kozmetik değişiklikler yapmaya çalışıyorduk’ diyorlar.”
Rusya’nın sonu hep burada mı kalacak diye merak etmeye başladım ve sadece onu göremedik. Bu yüzden 1990’larda KGB’nin yeniden canlanmasının tehlikeleri konusunda uyarıda bulunan Rus gazeteci Yevgeniya Albats’ı aradım. Bayan Albats, tarihin belirli noktalarında siyasi düşünce ve eylemde her şeyin tehlikede olduğu fikrinin parıltısına bakmaya devam etti. Uzun zamandır Bay Putin ile herhangi bir pazarlığın bir yanılsama olduğunu iddia etmişti.
2008’in bir dönüm noktası olduğunu, Putin’in Batı’dan boşandığı, hatta başka bir ülkeyi işgal ettiği ve Batı’nın bunu zar zor fark ettiği an olduğunu söyledi.
“Putin için bu açık bir işaretti,” dedi geçen ay telefonda, “her istediğini yapabilir. Ve tam da bunu yapmaya başladı. Son derece rasyonel davrandı. Deva olmadığını yeni fark etti.”
Başkan George W. Bush’un Gürcistan ve Ukrayna için NATO üyeliği hakkında konuşmaya başlamasından kısa bir süre sonra Rusya’nın 2008’de Gürcistan’ı işgalinden bahsediyordu. O savaşı ele aldım ve geceyi Gürcü kasabası Gori’de bir Rus birliğiyle geçirdim ve askerlerin ne kadar canlanmış göründüğünü, güldüğünü, şaka yaptığını hatırlıyorum. Soğuk Savaş’taki Sovyet yenilgisi, acı bir aşağılanma ve kayıp duygusu bırakmıştı. İstila onları yenilemiş gibiydi.
“Putin geldiğinde her şey değişti” dedi bir memur. “Eski gücümüzün bir kısmını geri aldık. İnsanlar bize yeniden saygı duymaya başladı.”
2008 yılında Gürcistan’ın Igoeti kasabasında bir tankın üzerinde oturan bir Rus askeri. Kredi… Justyna Mielnikiewicz, The New York Times için
Ms. Albats yorgun ama kararlı görünüyordu. Konuştuğumuz gün, kendisine ayrılan zamanı savaşa karşı bir konuşma yapmak için kullanan Rusya’nın popüler muhalefet lideri arkadaşı Aleksei A. Navalny’nin cezasına katılmak üzere bir Rus ceza kolonisine gitmişti.
“Putin Ukrayna’da savaşa girmeye karar verdiğinde, Navalny’den kurtulmak zorunda olduğunu şimdi anlıyoruz” dedi, çünkü tek o. direnme cesareti olan biri.
Gerçekten de, Bay Navalny hiçbir zaman doğrudan çatışmadan uzaklaşmayı kabul etmedi ve ülke çapında bir muhalefet hareketi inşa ederek insanları sokaklara taşıdı. Pazarlığı reddetti ve buna meydan okumak için hapse girmeye hazırdı.
Bay Arkhipova, iyinin kötüye karşı değil, iyinin tarafsıza karşı olduğu şeklindeki mantrasının, Bay Putin’in talep ettiği siyasi pasifliğe doğrudan bir meydan okuma olduğuna dikkat çekti.
Görüştüğüm birçok kişi, Bay Navalny’nin 2020’de zehirlenmesinin ve 2021’in başlarında, yıllarca süren özgürlükten sonra hapse atılmasının, sosyal sözleşmenin sonunu ve Bay Putin’in savaşının başlangıcını işaret ettiğini söyledi. El Kaide’nin 11 Eylül 2001’deki konutada Ahmed Şah Mesud’u öldürmesi gibi, Putin de rakip sahayı temizlemek zorunda kaldı.
Moskova Sosyal ve Ekonomik Bilimler Okulu’nda siyaset felsefesi profesörü olan Greg Yudin, Putin’i savaşa yönlendiren şeyin 2018 ve 2019’da hızlanmaya başlayan siyasi muhalefetin başarısı olduğunu savunuyor.
Profesör Yudin, Rusya’da ülkeleri için en iyisini isteyen, ancak ona karşı olan insanların olabileceğinin Bay Putin için akıl almaz olduğunu söyledi. Bu yüzden hainleri aradı ve Batı’nın peşinde olduğu fikrine saplantısını besledi.
“Bu, bu tür bir rejimin bir özelliği” dedi Profesör Yudin. “İç muhalefeti dış tehditlere dönüştürüyor.”
2015 soruma gelince – bir yer ne kadar süre özgür ve aynı zamanda mutlu olabilir – belki de cevabı yaşadık. Birçok liberal ayrıldı. Ayrılmayanların çoğu para cezası ve hatta hapisle karşı karşıya. Bir insan hakları grubu olan OVD-Info’ya göre, işgalden sonraki haftalarda polis ülke çapında 15.000’den fazla kişiyi gözaltına aldı. , kim bu hareketi inceledi.
Rusya-Ukrayna Savaşı: Önemli Gelişmeler
Kart 1 / 4
Füze saldırısı. Doğu Ukrayna’da kalabalık bir tren istasyonuna füze saldırısı en az 50 kişinin ölümüne ve 100’e yakın kişinin yaralanmasına neden oldu. yukarı saldırgan.
Rusya’yı izole etmek için yeni çabalar. Rusya, Kiev’in banliyölerinde artan vahşet kanıtlarına yanıt olarak yeni cezalandırma önlemleriyle karşı karşıya. Avrupa Birliği, Rus kömürü yasağını onaylarken, Birleşmiş Milletler Rusya’yı İnsan Hakları Konseyi’nden askıya aldı. ABD Senatosu, ülkeyi ABD ile tercihli ticaret statüsünden çıkarmak için oy kullandı.
Mariupol şehrinde. Kentin belediye başkanına göre, savaşın başlamasından bu yana güneydoğu kentinde 5.000’den fazla insan öldü. Başkan Volodymyr Zelensky, Rusya’nın Ukrayna kuvvetleri sivilleri öldürmüş gibi göstermek için sahneler kurmaya çalışabileceği konusunda uyardı.
Barış görüşmeleri. Rusya dışişleri bakanının Ukrayna tarafının önceki versiyonlardan sapan yeni bir anlaşma taslağı önerdiğini söylemesinin ardından ilerleme umudu azaldı. Belarus, müzakerelere dahil olmayı talep ederek durumu daha da karmaşık hale getirdi.
Ms. Albats kaldı ve kalmayan Rus liberallerine kızgın.
Mesajın şu olduğunu söyledi: “Rus liberalleri, hiçbir soruna tolerans göstermiyorlar.” “Sadece kaçtılar” diye ekledi.
Ülkeden kaçan Ruslar geçen ay İstanbul’da toplandı. Kredi… Sergey Ponomarev, The New York Times için
Aynı zamanda, bunun son derece zor bir seçim olduğunu söyledi. Albats, “Hapishaneyle hapis değil, hapiste olmamayı tercih ederim” dedi ve sırf savaş hakkında haber yaptığı için şimdiden binlerce dolar para cezasıyla karşı karşıya olduğunu da sözlerine ekledi.
Bay Yudin, seçimin zor olduğunu çünkü baskının tamamlanmış olduğunu ve siyasi muhalefetin artık toz haline getirildiğini söyledi.
“En iyi karşılaştırma 1939’daki Almanya’dır” dedi. “Orada nasıl bir demokratik hareket beklersiniz? Bu aynısı. İnsanlar temelde şu anda hayatlarını kurtarmaya çalışıyorlar.”
Elbette herkes değil. Rus kamuoyunu izleyen bir araştırma grubu olan Levada Center’da sosyolog olan Lev Gudkov, ülke çapında insanların yaklaşık üçte ikisinin Bay Putin’in Ukrayna’daki eylemlerini onayladığını söyledi.
“Nüfusun daha az eğitimli, daha yaşlı bir kısmı, çoğunlukla kırsal alanlarda veya nüfusun daha fakir ve güce daha fazla bağımlı olduğu küçük ve orta ölçekli şehirlerde yaşıyor” dedi. emekli maaşları ve devlet işleri gibi kamu fonlarına güvenenlere. “Ayrıca tüm gerçeklik yapılarını yalnızca televizyondan alıyorlar.”
“Putin’in iktidara gelmesinden bu yana 20 yıllık araştırmamıza bakarsanız, Putin’e verilen desteğin zirveleri ve popülaritesi her zaman askeri kampanyalarla çakıştı” diye belirtiyor.
Böyle bir kampanya, 1999’da ilk kez cumhurbaşkanı seçilmeden önce Putin’in imzası olan bir nüfusun özellikle acımasız bir şekilde boyun eğdirilmesi olan Çeçenya’daki savaştı. Ukrayna’daki savaşın bazı özelliklerini görmeye başlıyoruz: elleri bağlı cesetler, toplu mezarlar, işkence hikayeleri. Çeçenya’da sonuç, Rusya’ya karşı mücadeleyle bağlantılı herkesin sistematik olarak ortadan kaldırılması oldu. Bucha’daki amacın bu olup olmadığını söylemek için çok erken.
Bucha sakinleri geçen hafta sokağa bırakılan bir sivilin cesedinin yanından geçerken. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Şimdi pazarlık bozuldu, illüzyon paramparça oldu. Ve ülke yeni bir döneme girdi. Ama bu ne? Bay Yudin, Rusya’nın -siyasi pasifliğin ve sivil bağımsızlığın kilit özellikler olduğu- otoriterlikten, kitle seferberliğine, teröre ve inançların homojenliğine dayanan totaliterliğe doğru hareket ettiğini savunuyor. Bay Putin’in eşiğinde olduğuna inanıyor, ancak geçişi yapmakta tereddüt edebilir.
“Totaliter bir sistemde terörü başlatmak için serbest enerjiyi serbest bırakmanız gerekir” dedi. Bay Putin, “mikro yönetime alışkın bir kontrol manyağı” dedi.
Bununla birlikte, Rusya ekonomisinin çökmesi veya Ukrayna’da tam bir askeri yenilgi yoluyla Rus devleti başarısız olmaya başlarsa, “terör salmak tek yol olacaktır. kendini kurtarması için bir yol.”
Mevcut durumun bu kadar tehlikeli olmasının nedeni, Ukrayna ve Rusya’daki insanlar için Bay Putin’e karşı çıktı.
“Putin, kaybetmeyi göze alamayacağına, tırmanacağına o kadar inanıyor” dedi Profesör Yudin. “Her şeyini üzerine yatırdı.”
-