Rus liderler ilk defa Ukrayna’daki çatışmaların azaltılması olasılığını, bu kez geçen hafta sonu gerçekleşecek olan 36 saatlik bir ateşkes şeklinde gündeme getirdiler.
Ancak, savaşın üzerinden yaklaşık bir yıl geçmesine rağmen artık aşina olduğumuz bir modelde, Batılı ve Ukraynalı liderler, Rus kuvvetlerine ikmal için alan yaratmaya yönelik kinik bir çaba olarak nitelendirerek teklifi geniş çapta reddettiler.
Analistler tipik olarak bu görüşü paylaşarak, bu tür tekliflerin barış görüşmelerini ilerletebilecekleri veya sivillere yardım edebilecekleri zaman değil, bir ara vermenin Rusya’nın savaş alanındaki konumuna en çok fayda sağlayacağı zaman gelme eğiliminde olduğunu söylüyorlar.
Gerçekten de, Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin bazı bölgelerde tek taraflı bir duraklama sözü vermiş olsa da, olağan olduğu gibi çatışmanın devam ettiği sahada buna dair çok az belirti vardı.
Bu teklif muhtemelen Rus halkına ve özellikle Kremlin’in desteğine güvendiği Ortodoks Kilisesi liderlerine yönelik bir propaganda eylemi olarak da düşünülmüştü. Kendisini Ukrayna’daki Ortodoks Hıristiyanların koruyucusu olarak sunan Moskova, ateşkesin amacının geçtiğimiz hafta sonu Ortodoks Noeli sırasında sivilleri korumak olduğunu söylemişti.
Ortodoks Noel Günü Cumartesi günü Kiev’de büyük bir açık hava pistinde paten kaymak. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Bay Putin, ateşkesleri veya barış müzakerelerini propaganda olarak veya kısa vadeli taktiksel avantaj için kılıf olarak kullanma uygulamasını neredeyse hiç icat etmedi. Uluslar savaşa gireli beri, liderler müzakere masasındaki konumlarını güçlendirmek için askeri ilerleme emri verdikleri gibi, diplomatik çabaları da savaş alanındakileri tamamlamak için zamanladılar.
Savaş Durumu
Yine de, Bay Putin’in, nadiren doğrulansa da, tekrarlanan uzlaşma yönündeki sözde desteği, bu savaşa özgü bir boyutu yansıtıyor: Ukrayna’daki emellerine engel olmasında önemli bir rol oynayan Batı’nın Ukrayna’ya verdiği desteği kırma umutları.
Ukraynalı liderler, Batı’nın mali ve askeri desteğini derinleştirme çabalarını, neredeyse savaş alanındaki herhangi bir cephe kadar önemli gördüler.
Bu destek, Ukrayna’nın ekonomik çöküşünü engelledi, aksi takdirde cephaneleri bitecek olan Ukrayna kuvvetlerinin ikmalini sürdürdü ve hatta giderek daha gelişmiş Batı silahlarıyla donanmış bu güçlerin bir zamanlar hızlı olan Rus ilerlemelerini geri püskürtmesine yardımcı oldu.
Aynı zamanda, Batı’nın Rusya’ya yönelik ekonomik yaptırımları Rusya’nın savaşma kabiliyetini kısıtlıyor ve Bay Putin’in ülke içindeki konumunu zayıflatıyor.
Diğer bir deyişle, Batı desteği, Bay Putin’in hızlı bir Rus zaferi olmasını beklediği şeyi maliyetli ve belirsiz bir slogana dönüştürmeye yardımcı oldu.
Perşembe günü Donetsk bölgesinde arızalı bir T-72 tankından çalışan bir tanka parça ve ekipman taşıyan Ukraynalı askerler. Kredi… The New York Times için Nicole Tung
Dolayısıyla bu desteği kırmak için her fırsatı kolluyor. Bu, görünüşe göre, en azından kısmen, Batılı başkentler arasında ve bu ülkelerin iç siyasetinde savaş konusunda bölünmeler başlatmayı amaçlayan diplomasiye yönelik jestleri içerir.
Ukrayna dışişleri bakanı Dmytro Kuleba, Temmuz ayında New York Times’a konuk yazısında, “Avrupa ve Amerika’da duyulan ateşkes çağrıları fena halde yersiz” diye yazmıştı. Olumsuz ateşkes tekliflerini veya barış anlaşmalarını kabul etmenin zamanı değil” dedi.
Moskova, bazı Avrupalı liderlerin veya muhalefet partilerinin sonunda aynı fikirde olacağını umarak Ukraynalı liderleri barışın önündeki engeller olarak göstermeye çalıştı.
Ukraynalı liderler, bunun bazı Batılı hükümetlerin Ukrayna’nın savaş çabalarına verdiği desteği azaltmasına yol açabileceğinden korkuyor ve Rus liderler umut ediyor. Ya da Moskova’nın saldırısını iki katına çıkarmak için kullanabileceği bir ateşkesi kabul etmesi için Kiev’e baskı yapmalarını sağlayın. Ya da hatta Rus kuvvetlerinin Ukrayna’nın büyük bir bölümünü elinde tuttuğu bir barış görüşmeleri için baskı yapmak, muhtemelen Ukrayna kuvvetlerinin işgalcileri geri püskürtmeye devam etmesine kıyasla Moskova’nın şartlarını daha çok destekleyecektir.
Bu, özellikle savaşın ilk günlerinde, mantıksız bir beklenti değildi. Geçen Şubat ayındaki işgalden önceki yıllarda, Batı başkentleri Rusya ile ilgili konularda sık sık fikir ayrılığına düşmüştü.
Ve herhangi bir birleşik Batı askeri politikası genellikle NATO aracılığıyla ve herhangi bir ekonomi politikası kısmen Avrupa Birliği aracılığıyla organize edilir; bunlar, 30 kadar üye devlet arasında uzlaşma yoluyla faaliyet göstermeye çalışan iki ağır bürokratik örgüttür.
Ancak şimdiye kadar, Batılı devletler savaşta Ukrayna’yı desteklemek konusunda genel olarak birleşmiş olarak görüldü ve hatta bu desteği birçok analistin beklediğinden daha ileri götürdüler.
Fransa cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Rusya’nın işgalinden önceki haftalarda kendisini Moskova ile diğer Batı başkentleri arasında aracı olarak sunmuştu. Ama şimdi Ukrayna’nın en iddialı askeri destekçilerinden biri olarak ortaya çıktı.
Geçen hafta Sayın Macron, Fransa’nın Ukrayna ordusuna zırhlı savaş araçları teslim edeceğini duyurdu. Bu, Batı’nın Ukrayna’ya askeri desteğinde bir başka artış ve Batılı liderlerin Rusya’nın bu tür doğrudan müdahaleye karşı uyarılarını görmezden gelmesinin bir başka örneğiydi.
Geçen hafta sonu ateşkesi ilan ettiği gün, Washington ve Berlin de, Bay Putin’in Batı içinde bölünmeleri açmakta ne kadar az başarılı olduğunu vurgulamak istercesine, Ukrayna’ya da zırhlı savaş araçları tedarik edeceklerini açıkladılar.
Donbas bölgesindeki Bakhmut’un doğu tarafında Cuma günü yiyecek aramaya giden bir sakin. Kredi… The New York Times için Nicole Tung
Kuleba bir Facebook gönderisinde Ukrayna lideri Volodymyr Zelensky’ye atıfta bulunarak, “Cumhurbaşkanının diplomatik ekibi müttefikleri şuna ikna etmeyi başardı: Silah tabusu devri geçti.”
Almanya’nın katılımı çok önemli. Dünya Savaşı’ndan bu yana liderleri Moskova’ya yönelik diplomasiyi vurguladılar ve kendilerini daha şahin bir Washington’a karşı denge unsuru olarak konumladılar. Avrupa’nın en büyük ekonomisi ve Avrupa Birliği içinde önemli bir güç olarak, bu tür konularda genellikle tempoyu belirliyor. Ve Alman seçmenler, Avrupa’nın enerjisinin çoğunu sağlayan Rusya’nın tecrit edilmesiyle bağlantılı ekonomik yüklere özellikle karşı çıkıyor.
Bay Putin uzun süredir bu hassasiyetler üzerinde baskı kurmaya çalışıyor ve görünüşe göre Alman liderlerin Batı’nın Ukrayna’ya verdiği desteği yumuşatacağını, hatta belki de bu koalisyonu, diyelim ki Rusya’nın barış görüşmeleri teklifleri yüzünden parçalayacağını umuyor.
Bu, Bay Putin’in Alman liderlerin bunun yerine askeri müdahalelerini daha önceden düşünülemeyecek şekillerde tırmandırması ve Rusya’nın işgalinden bu yana ilk kez olmaması, ne kadar az başarılı olduğunun bir işareti.
Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock geçen hafta Rusya’nın ateşkes önerisine cevaben Twitter’da “Putin barış isteseydi askerlerini eve götürürdü ve savaş biterdi” diye yazmıştı.
-
Ancak, savaşın üzerinden yaklaşık bir yıl geçmesine rağmen artık aşina olduğumuz bir modelde, Batılı ve Ukraynalı liderler, Rus kuvvetlerine ikmal için alan yaratmaya yönelik kinik bir çaba olarak nitelendirerek teklifi geniş çapta reddettiler.
Analistler tipik olarak bu görüşü paylaşarak, bu tür tekliflerin barış görüşmelerini ilerletebilecekleri veya sivillere yardım edebilecekleri zaman değil, bir ara vermenin Rusya’nın savaş alanındaki konumuna en çok fayda sağlayacağı zaman gelme eğiliminde olduğunu söylüyorlar.
Gerçekten de, Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin bazı bölgelerde tek taraflı bir duraklama sözü vermiş olsa da, olağan olduğu gibi çatışmanın devam ettiği sahada buna dair çok az belirti vardı.
Bu teklif muhtemelen Rus halkına ve özellikle Kremlin’in desteğine güvendiği Ortodoks Kilisesi liderlerine yönelik bir propaganda eylemi olarak da düşünülmüştü. Kendisini Ukrayna’daki Ortodoks Hıristiyanların koruyucusu olarak sunan Moskova, ateşkesin amacının geçtiğimiz hafta sonu Ortodoks Noeli sırasında sivilleri korumak olduğunu söylemişti.
Ortodoks Noel Günü Cumartesi günü Kiev’de büyük bir açık hava pistinde paten kaymak. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Bay Putin, ateşkesleri veya barış müzakerelerini propaganda olarak veya kısa vadeli taktiksel avantaj için kılıf olarak kullanma uygulamasını neredeyse hiç icat etmedi. Uluslar savaşa gireli beri, liderler müzakere masasındaki konumlarını güçlendirmek için askeri ilerleme emri verdikleri gibi, diplomatik çabaları da savaş alanındakileri tamamlamak için zamanladılar.
Savaş Durumu
- Ateşkes: 5 Ocak’ta Kremlin, Doğu Ortodoks Noeli münasebetiyle Ukrayna’da 36 saatlik ateşkes ilan etti. Devam eden saldırıların ortasında, Ukraynalı liderler bu fikri güvenilmez bir düşman tarafından alaycı bir duruş olarak reddettiler.
- Yeni ekipman:Batılı müttefiklerin Ukrayna’ya piyade savaş araçları sağlaması, önümüzdeki aylarda yeni saldırılara desteklerinin sinyalini veriyor.
- Cinsel Suçlar:Aylarca süren bürokratik ve siyasi gecikmelerin ardından Ukraynalı yetkililer, savaş sırasında Rus kuvvetleri tarafından işlenen cinsel suçları belgeleme çalışmalarını hızlandırıyor.
- Hayatta Kalmaya Uyum Sağlamak: Savaş, Ukrayna ekonomisine ciddi zarar verdi. Ama aynı zamanda Ukraynalıları ekonominin bazı kısımlarını yıldırım hızında yeniden yapılandırmaya itti.
Yine de, Bay Putin’in, nadiren doğrulansa da, tekrarlanan uzlaşma yönündeki sözde desteği, bu savaşa özgü bir boyutu yansıtıyor: Ukrayna’daki emellerine engel olmasında önemli bir rol oynayan Batı’nın Ukrayna’ya verdiği desteği kırma umutları.
Ukraynalı liderler, Batı’nın mali ve askeri desteğini derinleştirme çabalarını, neredeyse savaş alanındaki herhangi bir cephe kadar önemli gördüler.
Bu destek, Ukrayna’nın ekonomik çöküşünü engelledi, aksi takdirde cephaneleri bitecek olan Ukrayna kuvvetlerinin ikmalini sürdürdü ve hatta giderek daha gelişmiş Batı silahlarıyla donanmış bu güçlerin bir zamanlar hızlı olan Rus ilerlemelerini geri püskürtmesine yardımcı oldu.
Aynı zamanda, Batı’nın Rusya’ya yönelik ekonomik yaptırımları Rusya’nın savaşma kabiliyetini kısıtlıyor ve Bay Putin’in ülke içindeki konumunu zayıflatıyor.
Diğer bir deyişle, Batı desteği, Bay Putin’in hızlı bir Rus zaferi olmasını beklediği şeyi maliyetli ve belirsiz bir slogana dönüştürmeye yardımcı oldu.
Perşembe günü Donetsk bölgesinde arızalı bir T-72 tankından çalışan bir tanka parça ve ekipman taşıyan Ukraynalı askerler. Kredi… The New York Times için Nicole Tung
Dolayısıyla bu desteği kırmak için her fırsatı kolluyor. Bu, görünüşe göre, en azından kısmen, Batılı başkentler arasında ve bu ülkelerin iç siyasetinde savaş konusunda bölünmeler başlatmayı amaçlayan diplomasiye yönelik jestleri içerir.
Ukrayna dışişleri bakanı Dmytro Kuleba, Temmuz ayında New York Times’a konuk yazısında, “Avrupa ve Amerika’da duyulan ateşkes çağrıları fena halde yersiz” diye yazmıştı. Olumsuz ateşkes tekliflerini veya barış anlaşmalarını kabul etmenin zamanı değil” dedi.
Moskova, bazı Avrupalı liderlerin veya muhalefet partilerinin sonunda aynı fikirde olacağını umarak Ukraynalı liderleri barışın önündeki engeller olarak göstermeye çalıştı.
Ukraynalı liderler, bunun bazı Batılı hükümetlerin Ukrayna’nın savaş çabalarına verdiği desteği azaltmasına yol açabileceğinden korkuyor ve Rus liderler umut ediyor. Ya da Moskova’nın saldırısını iki katına çıkarmak için kullanabileceği bir ateşkesi kabul etmesi için Kiev’e baskı yapmalarını sağlayın. Ya da hatta Rus kuvvetlerinin Ukrayna’nın büyük bir bölümünü elinde tuttuğu bir barış görüşmeleri için baskı yapmak, muhtemelen Ukrayna kuvvetlerinin işgalcileri geri püskürtmeye devam etmesine kıyasla Moskova’nın şartlarını daha çok destekleyecektir.
Bu, özellikle savaşın ilk günlerinde, mantıksız bir beklenti değildi. Geçen Şubat ayındaki işgalden önceki yıllarda, Batı başkentleri Rusya ile ilgili konularda sık sık fikir ayrılığına düşmüştü.
Ve herhangi bir birleşik Batı askeri politikası genellikle NATO aracılığıyla ve herhangi bir ekonomi politikası kısmen Avrupa Birliği aracılığıyla organize edilir; bunlar, 30 kadar üye devlet arasında uzlaşma yoluyla faaliyet göstermeye çalışan iki ağır bürokratik örgüttür.
Ancak şimdiye kadar, Batılı devletler savaşta Ukrayna’yı desteklemek konusunda genel olarak birleşmiş olarak görüldü ve hatta bu desteği birçok analistin beklediğinden daha ileri götürdüler.
Fransa cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Rusya’nın işgalinden önceki haftalarda kendisini Moskova ile diğer Batı başkentleri arasında aracı olarak sunmuştu. Ama şimdi Ukrayna’nın en iddialı askeri destekçilerinden biri olarak ortaya çıktı.
Geçen hafta Sayın Macron, Fransa’nın Ukrayna ordusuna zırhlı savaş araçları teslim edeceğini duyurdu. Bu, Batı’nın Ukrayna’ya askeri desteğinde bir başka artış ve Batılı liderlerin Rusya’nın bu tür doğrudan müdahaleye karşı uyarılarını görmezden gelmesinin bir başka örneğiydi.
Geçen hafta sonu ateşkesi ilan ettiği gün, Washington ve Berlin de, Bay Putin’in Batı içinde bölünmeleri açmakta ne kadar az başarılı olduğunu vurgulamak istercesine, Ukrayna’ya da zırhlı savaş araçları tedarik edeceklerini açıkladılar.
Donbas bölgesindeki Bakhmut’un doğu tarafında Cuma günü yiyecek aramaya giden bir sakin. Kredi… The New York Times için Nicole Tung
Kuleba bir Facebook gönderisinde Ukrayna lideri Volodymyr Zelensky’ye atıfta bulunarak, “Cumhurbaşkanının diplomatik ekibi müttefikleri şuna ikna etmeyi başardı: Silah tabusu devri geçti.”
Almanya’nın katılımı çok önemli. Dünya Savaşı’ndan bu yana liderleri Moskova’ya yönelik diplomasiyi vurguladılar ve kendilerini daha şahin bir Washington’a karşı denge unsuru olarak konumladılar. Avrupa’nın en büyük ekonomisi ve Avrupa Birliği içinde önemli bir güç olarak, bu tür konularda genellikle tempoyu belirliyor. Ve Alman seçmenler, Avrupa’nın enerjisinin çoğunu sağlayan Rusya’nın tecrit edilmesiyle bağlantılı ekonomik yüklere özellikle karşı çıkıyor.
Bay Putin uzun süredir bu hassasiyetler üzerinde baskı kurmaya çalışıyor ve görünüşe göre Alman liderlerin Batı’nın Ukrayna’ya verdiği desteği yumuşatacağını, hatta belki de bu koalisyonu, diyelim ki Rusya’nın barış görüşmeleri teklifleri yüzünden parçalayacağını umuyor.
Bu, Bay Putin’in Alman liderlerin bunun yerine askeri müdahalelerini daha önceden düşünülemeyecek şekillerde tırmandırması ve Rusya’nın işgalinden bu yana ilk kez olmaması, ne kadar az başarılı olduğunun bir işareti.
Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock geçen hafta Rusya’nın ateşkes önerisine cevaben Twitter’da “Putin barış isteseydi askerlerini eve götürürdü ve savaş biterdi” diye yazmıştı.
-