ahmetbeyler
New member
değişen teknolojinin gelişmesiyle birlikte ortasında bulunduğumuz ortamlar da giderek daha da farklılaşmaya devam ediyor. Akıllı telefonların birinci piyasaya sürülmesinin akabinde beşerler adeta toplumsal medya platformlarına akın etmişti. İnteraktif tecrübe sunan bu platformlar hayatımızın öylesine büyük bir modülü haline geldi ki biroldukça kişi yiyip içtiklerinden girip çıktığı yerlere kadar hayatının her anını paylaşma gereksinimi duyar hale geldi. Bunun da bir nevi ‘sosyal medya ortasında yaşamak’ olduğunu söyleyebiliriz.
Bilhassa son birkaç yıl içerisinde gündeme oturan sanal cihan, yani metaverse konseptiyse bu ‘dijital ortamda yaşam’ fikrini öbür bir boyuta taşıyor. Bu istikamette atılan en büyük adımın ise Facebook’un ismini Meta’ya çevirip gücünü ve yatırımlarını artık bu alanda harcayacağına dair yaptığı açıklama olduğunu söyleyebiliriz. Her ne kadar biroldukca kişi için ‘sanal bir evren’ büyüleyici bir fikir üzere gelse de bazıciddi güvenlik sorunları gün yüzüne çıkmaya başladı.
İnternet sapıklarına gün doğmuş olabilir:
Microsoft, Google, Apple ve olağan ki Meta üzere dünyanın en büyük teknoloji şirketleri, metaverse projeleri için inanması güç paralar harcamaya devam ediyor. Kendinize has avatarınızla öteki beşerler ile oyun oynayabildiğiniz, buluşmalar yapabildiğiniz, spor salonuna yahut sinema izlemeye gidebildiğiniz bu cihan, gerçek hayatta var olan bütün interaktif tecrübeleri sanal bir ortama taşımayı hedefliyor. Bu fikir de bilim-kurgu evrenlerinden farksız üzere görünüyor.
Öte yandan bu sanal kainatlar ortasındaki güvenlik ve saklılık sıkıntıları giderek daha da besbelli hale gelmeye başladı. Bahsi geçen teknoloji şirketleri bile bu güvenlik problemlerinin farkında olduklarına dair açıklamalarda bulunmuşlardı. Taciz, kelamlı ataklar ve hakaretler sanal gerçeklik oyunlarının adeta ayrılmaz kesimleri haline geldi. Bu hareketlerin önüne geçmekse şu an için neredeyse imkansız, zira kullanıcıların davranışlarını kayıt altına alıp rapor edecek bir sistem bulunmuyor. Lakin gerçek tehdit, internet sapıklarının bu sanal cihanlara giriş yapmasından kaynaklanabilir.
Gerçekmiş üzere hissettirebilir:
Kullanıcıların kendilerini büsbütün bu sanal kainatta 3d bir gerçeklik ortasında hissediyor olması, metaverse’deki sapkın davranışları internet ortamından daha tehlikeli kılıyor. Chanelle Siggens isimli 29 yaşındaki Kanadalı bir vatandaş, oynadığı bir sanal gerçeklik oyununda öteki bir erkek avatarın yaklaşıp kendisini ellediğini tabir ediyor. Kullanıcıya geri çekilmesini söylemiş olduğinde ise “Ben bilmem. Sanal cihan bu. İstediğimi yaparım” diye karşılık verdiğini söylüyor.
Bu cins sapkın davranışların oyun aleminde birinci kez duyulduğunu söyleyemeyiz. Geçtiğimiz günlerde Türkiye’de de bir bayan oyuncuya dair tehdit ve taciz konuşmaları gündeme gelmişti. Metaverse’de bu tehdidi daha da tehlikeli hale getirecek olan faktörün ise ‘gerçeklik algısını artıran kıyafetler’ olduğu belirtiliyor. Örneğin Mari DeGrazia isimli bir kullanıcı, ‘haptik’ olarak isimlendirilen ve dokunsal his uyandıran bir sanal gerçeklik yeleğini giyerken öteki bir kullanıcı tarafınca taciz edildiğini ve yeleğin de direkt olarak bu hissi aktardığını belirtiyor.
Çocuklara yönelik güvenlik tehditleri de büyük değer taşıyor:
Buna ek olarak, uzmanlara bakılırsa çocuk yaşta kullanıcılar için güvenlik tehditleri de pek büyük bir sorun oluşturuyor. Center for Countering Digital Hate (CCHD) isimli dijital ortamdaki kelamlı akınları denetleyen bir kuruluşta misyon yapan Callum Hood, Occulus Quest sanal gerçeklik başlıklarından oynanan VRChat oyununu birkaç hafta boyunca denetlediğini ve sırf 11 saatlik mühlet ortasında çocuklara yönelik 100’den çok cinsel tehdit ve şiddet söylemi tespit ettiklerini söz ediyor.
Uzmanlar, teknoloji şirketlerinin bu sanal kainatlara yatırım yaparken bu şekil sorunların önüne geçmek için de adımlar atmaları gerektiğini belirtiyor. Buna ek olarak, uygulama geliştiricilerinin de kullanıcılarını denetleyen sistemler oluşturmaları gerektiğine vurgu yapılıyor. Sizin bu mevzu hakkındaki kanılarınız neler? Sizce metaverse, ileride ütopik bir cihan haline getirilebilir mi? Niyetlerinizi yorumlar kısmında paylaşabilirsiniz.
Bilhassa son birkaç yıl içerisinde gündeme oturan sanal cihan, yani metaverse konseptiyse bu ‘dijital ortamda yaşam’ fikrini öbür bir boyuta taşıyor. Bu istikamette atılan en büyük adımın ise Facebook’un ismini Meta’ya çevirip gücünü ve yatırımlarını artık bu alanda harcayacağına dair yaptığı açıklama olduğunu söyleyebiliriz. Her ne kadar biroldukca kişi için ‘sanal bir evren’ büyüleyici bir fikir üzere gelse de bazıciddi güvenlik sorunları gün yüzüne çıkmaya başladı.
İnternet sapıklarına gün doğmuş olabilir:
Microsoft, Google, Apple ve olağan ki Meta üzere dünyanın en büyük teknoloji şirketleri, metaverse projeleri için inanması güç paralar harcamaya devam ediyor. Kendinize has avatarınızla öteki beşerler ile oyun oynayabildiğiniz, buluşmalar yapabildiğiniz, spor salonuna yahut sinema izlemeye gidebildiğiniz bu cihan, gerçek hayatta var olan bütün interaktif tecrübeleri sanal bir ortama taşımayı hedefliyor. Bu fikir de bilim-kurgu evrenlerinden farksız üzere görünüyor.
Öte yandan bu sanal kainatlar ortasındaki güvenlik ve saklılık sıkıntıları giderek daha da besbelli hale gelmeye başladı. Bahsi geçen teknoloji şirketleri bile bu güvenlik problemlerinin farkında olduklarına dair açıklamalarda bulunmuşlardı. Taciz, kelamlı ataklar ve hakaretler sanal gerçeklik oyunlarının adeta ayrılmaz kesimleri haline geldi. Bu hareketlerin önüne geçmekse şu an için neredeyse imkansız, zira kullanıcıların davranışlarını kayıt altına alıp rapor edecek bir sistem bulunmuyor. Lakin gerçek tehdit, internet sapıklarının bu sanal cihanlara giriş yapmasından kaynaklanabilir.
Gerçekmiş üzere hissettirebilir:
Kullanıcıların kendilerini büsbütün bu sanal kainatta 3d bir gerçeklik ortasında hissediyor olması, metaverse’deki sapkın davranışları internet ortamından daha tehlikeli kılıyor. Chanelle Siggens isimli 29 yaşındaki Kanadalı bir vatandaş, oynadığı bir sanal gerçeklik oyununda öteki bir erkek avatarın yaklaşıp kendisini ellediğini tabir ediyor. Kullanıcıya geri çekilmesini söylemiş olduğinde ise “Ben bilmem. Sanal cihan bu. İstediğimi yaparım” diye karşılık verdiğini söylüyor.
Bu cins sapkın davranışların oyun aleminde birinci kez duyulduğunu söyleyemeyiz. Geçtiğimiz günlerde Türkiye’de de bir bayan oyuncuya dair tehdit ve taciz konuşmaları gündeme gelmişti. Metaverse’de bu tehdidi daha da tehlikeli hale getirecek olan faktörün ise ‘gerçeklik algısını artıran kıyafetler’ olduğu belirtiliyor. Örneğin Mari DeGrazia isimli bir kullanıcı, ‘haptik’ olarak isimlendirilen ve dokunsal his uyandıran bir sanal gerçeklik yeleğini giyerken öteki bir kullanıcı tarafınca taciz edildiğini ve yeleğin de direkt olarak bu hissi aktardığını belirtiyor.
Çocuklara yönelik güvenlik tehditleri de büyük değer taşıyor:
Buna ek olarak, uzmanlara bakılırsa çocuk yaşta kullanıcılar için güvenlik tehditleri de pek büyük bir sorun oluşturuyor. Center for Countering Digital Hate (CCHD) isimli dijital ortamdaki kelamlı akınları denetleyen bir kuruluşta misyon yapan Callum Hood, Occulus Quest sanal gerçeklik başlıklarından oynanan VRChat oyununu birkaç hafta boyunca denetlediğini ve sırf 11 saatlik mühlet ortasında çocuklara yönelik 100’den çok cinsel tehdit ve şiddet söylemi tespit ettiklerini söz ediyor.
Uzmanlar, teknoloji şirketlerinin bu sanal kainatlara yatırım yaparken bu şekil sorunların önüne geçmek için de adımlar atmaları gerektiğini belirtiyor. Buna ek olarak, uygulama geliştiricilerinin de kullanıcılarını denetleyen sistemler oluşturmaları gerektiğine vurgu yapılıyor. Sizin bu mevzu hakkındaki kanılarınız neler? Sizce metaverse, ileride ütopik bir cihan haline getirilebilir mi? Niyetlerinizi yorumlar kısmında paylaşabilirsiniz.