Ateşli kararlılığı ve küstah küstahlığı birçok kişinin onu ilham verici, kusurlu olsa da otantik bir lider olarak benimsemesine neden olan Winston Churchill, hiçbir zaman başarılı bir sanatçı olmak için yola çıkmadı. 1915’te 40 yaşındayken Birinci Dünya Savaşı sırasında Britanya Kraliyet Donanması’nın sivil başkanı olarak istifa ettiğinde, depresyondan bir soluklanma olarak resim yapmaya başladı.
Müttefik donanmalarının Çanakkale Boğazı’nda feci bir cepheye dönüşen cepheyi açmasını savunmuştu.
Daha sonra, “Resim, en zor zamanlarımda imdadıma yetişti” diye yazdı.
Ancak Churchill’e diğer ortamlarda iyi hizmet eden azim, aynı zamanda onu 500’den fazla eser yaratan bir fırça ile güvenilir, üretken bir sanatçı haline getirdi. Bugün, belki de estetiklerinden çok yazarlıklarıyla ödüllendiriliyorlar, ancak yine de usta, genellikle renkli, tanık olduğu dünyanın çağrışımları ve bazı bayilere, müzayede evlerine ve arka plana göre son zamanlarda ilgi ve fiyatlarda bir artış görüyorlar. tarihçiler.
Sayı kesin olmasa da, Churchill’in 500’den fazla tablo yarattığı düşünülüyor. Kredi… Getty Resimleri
Mo, Fulton’daki Westminster College’daki America’s National Churchill Müzesi’nin direktörü ve baş küratörü Timothy Riley, “Bütün bir nesil onu keşfetti” dedi.
Geçen ay açık artırmada üç Churchill, 376.000 ila 630.000 dolar arasında değişen fiyatlarla satıldı. İkisi Churchill’in 1955’te İngiltere’nin başbakanı olan Anthony Eden’e verdiği resimlerdi – “Still Life, Silver at Chartwell” ve “The Canal at St-Georges-Motel” (1930 dolaylarında) – ve Eden mirasçıları tarafından satıldı. Christie’s London’da.
Geçen yıl, Churchill’in bir eseri için yeni bir müzayede rekoru kırıldı ve Marakeş’i betimleyen “Kutubiye Camii Kulesi” (1943), Londra’daki Christie’s’te Belçikalı bir koleksiyoncuya 11,5 milyon dolara satıldı. Koleksiyoncu aynı satışta Churchill’in iki eserini daha satın aldı: “Scene at Marrakesh” (1935) 2.6 milyon dolara ve “St. Paul’s Churchyard” (1927), 1,5 milyon dolara.
New Orleans arka ve antika satıcısı Bill Rau’ya göre, Kule of the Koutoubia Camii’nin sahibi oyuncu ve film yapımcısı Angelina Jolie’ye eşi Brad Pitt’ten ayrılmadan önce hediye etmişti. Pitt’e o eser de dahil olmak üzere birçok Churchill sattığını söyledi. (Bir Churchill tablosunun müzayededeki önceki yüksek fiyatı, Churchill’in güneydoğu İngiltere’deki eski malikanesinde geçen “The Goldfish Pool at Chartwell” (1932) için 2014’te ödenen 2,7 milyon dolardı.)
Churchill, II. Dünya Savaşı sırasında yaptığı tek tablo olduğuna inanılan Koutoubia Camii tablosunu Başkan Franklin D. Roosevelt’e hediye etti. Bunu, Mihver devletlerinin “koşulsuz teslimiyetini” sürdürmeye karar verdikleri Kazablanka Konferansı’ndan sonra yarattı. Toplantılarından sonra Churchill ve Roosevelt, Marakeş ve Atlas Dağları üzerinde gün batımını birlikte izlediler ve Churchill daha sonra sahneyi boyadı.
Güzel Sanatlar ve Sergiler Özel Bölümü
Geçen yıl, Churchill’in Aristotle Onassis’e 1921 tarihli bir manzara olan “The Moat, Breccles” adlı tablosu, Onassis’in varisleri tarafından New York’taki bir Phillips müzayedesinde 1.85 milyon dolara satıldı. Phillips’in bir sözcüsü, Churchill’in Onassis’e tabloyu 1961’de arkadaşlıklarını kutlamak için verdiğini ve eserin Onassis’in yatında El Greco, Gauguin ve Pissarro’nun eserlerinin yanında asılı olduğunu söyledi.
David Coombs’un Minnie Churchill ile yaptığı “Sir Winston Churchill: Hayatı ve Resimleri”ne göre, 1950’lerde bir tablonun başka bir hediyesi, New York Times’ın o zamanki yayıncısı Arthur Hays Sulzberger’e 20. yıldönümünü kutlamak için gitti. o rol.
1940’tan 1945’e ve yine 1951’den 1955’e kadar İngiltere’nin başbakanı olarak görev yapan Churchill, “küçük piçler” dediği şeyi satmayı asla planlamamıştı. Resim kariyerinin başlarında teyzesi Leonie Leslie’ye yazdı ve “Onlar satılamayacak kadar kötü ve bana veremeyecek kadar değerli” dedi. Ama sonunda en az 100 eseri ailesine, arkadaşlarına, meslektaşlarına, çalışanlarına ve yabancı devlet adamlarına verdi.
Churchill’in 1922’de satın aldığı ve 1965’te ölmeden kısa bir süre öncesine kadar yaşadığı İngiltere’nin güneydoğusundaki Kent’teki 80 dönümlük arazi Chartwell’de bugün 100 kadar Churchill tablosu daha sergileniyor. Mülkünün yemyeşil manzarası bir ilham kaynağı oldu ve Churchill bahçe duvarlarını kendisi inşa etti ve duvarcılar birliğinin onursal üyesi olarak tanınmaktan memnun oldu. Emlak şimdi İngiltere Ulusal Vakfı tarafından tarihi bir mülk olarak korunmaktadır.
Chartwell, Winston ve Clementine Churchill’in aile mülküydü ve genellikle eserlerinin konusuydu. Kredi… Brian Seed/Getty Images
Churchill’in resimlerinin çoğu, güller, laleler, manolyalar, zambaklar, orkideler ve nergisler, meyveler ve şarap şişelerinden oluşan manzaralar veya natürmortlardır. 2020’de 1,3 milyon dolara satılan viski ve brendi şişelerini içeren bir natürmort. Ayrıca, ağırlıklı olarak ailesinin portrelerini yaptı, ancak manzaraları tercih etti. “Ağaç hakkını vermediğimden şikayet etmez” dedi evvelce.
Bir sanatçı ve “Winston Churchill: Fransız Rivierası’ndaki Resimler”in yazarı Paul Rafferty, bir röportajda Churchill’in 130’dan fazla resminin orada yapıldığını söyledi. Ama aynı zamanda Mısır, İtalya ve Yunanistan’da da sahneler çizdi; İskandinavya fiyortlarını ve Rotterdam kanallarını tasvir etti; ve özne olarak katedrallere ve harabelere çekildi.
Churchill Arşiv Merkezi direktörü Allen Packwood, yarattığı eserlerin sayısının yaklaşık bir şey olduğunu söyledi. “Churchill, devam ederken bir katalog tutmadı ve daha fazla tablo olma olasılığı var” dedi.
İlk önce suluboya ile resim yapmaya başladı ve bir hafta sonu boyunca Surrey’deki bir çiftlikte eşi Clementine ile başladı. Yengesi Gwendoline’in suluboya çizimini izledikten sonra bazı malzemeler ödünç alarak resim yapmaya başladı, daha sonra tercih ettiği yağlıboyaya yöneldi. Princeton Üniversitesi’nden tarih profesörü David Cannadine, editörlüğünü yaptığı “Churchill: Devlet Adamı olarak Sanatçı” adlı kitabında, resmin Churchill’in depresyonu uzak tutmak için kullandığı başarılı bir strateji olduğunu söyledi.
Churchill, o zamanlar Tate Gallery’nin direktörü olan arkadaşı John Rothenstein’a “Resim olmasaydı yaşayamazdım” dedi. “Olayların gerginliğine dayanamadım.”
Cannadine, Churchill’in Chagall ve Picasso’nun “en iyi ihtimalle kayıtsız, en kötü ihtimalle çağdaş soyut sanata düşman” olduğunu yazdı. Bunun yerine, “Resim Olarak Bir Eğlence” kitabında yazdığı, “neşeyle farklı ve pırıl pırıl havada yüzen” Manet, Monet, Cézanne ve Matisse tarafından büyülendi.
1920’lerde Churchill, Charles Morin takma adıyla Paris’teki amatör bir sergiye beş resim gönderdi çünkü onun adından yararlanmak istemiyordu. Dört tanesi makul fiyatlara satıldı.
Ayrıca 1926’da Londra’da amatör ressamlar için bir yarışmaya katılmak için bir takma ad – David Winter – kullandı. Jürilerden birincilik ödülü kazandı: Daha sonra Londra Ulusal Galerisi’nin yöneticisi olan Kenneth Clark; tanınmış bir portre ressamı olan Oswald Birley; ve dönemin en ünlü arka satıcısı Joseph Duveen.
1949’da Churchill, Hallmark Cards’ın kurucusu Joyce Hall’u, Noel kartlarını göstermek için kullanılan beş Churchill resmini çoğaltma haklarını sattı. Hall daha sonra, 1958’de Kansas City’deki Nelson-Atkins Müzesi’nde açılan 35 Churchill tablosundan oluşan bir gezici gösteri düzenledi. Serginin turundaki diğer duraklar arasında Detroit Sanat Enstitüsü, Metropolitan Arka Müzesi, Arka Galeri yer aldı. Ontario ve Smithsonian.
Ancak tüm müzeler böyle bir gösteriyi memnuniyetle karşılamadı.
Uluslararası Churchill Derneği’nin web sitesine göre: “Pittsburgh’daki Carnegie Enstitüsü müdür yardımcısı, diğer ‘hobilerinden’ birine atıfta bulunarak Churchill’in resimlerini sergilemeyi reddetti: ‘Churchill’in de müthiş bir duvar ustası olduğunu anlıyorum, ama kimse bu sezon tuğla sergiliyor.’
Uluslararası Churchill Derneği’nin eski direktörü Merry L. Alberigi, Churchill resimlerinin Avrupa, Kanada, Avustralya, Japonya ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki galerilerde ve sergilerde sergilendiğini söyledi. Üç müze – Londra’daki Tate Gallery ve Royal Academy ve Dallas Güzel Sanatlar Müzesi – koleksiyonlarında Churchill eserleri var.
Alberigi, derneğin yayınında “Çoğu eleştirmen, Churchill’in büyük usta sanatçılar arasında yer almamasına rağmen, eserinin belirgin bir değeri olduğu fikrini paylaştı.”
1983’te New York’taki Ulusal Tasarım Akademisi’nde açılan bir Churchill gösterisinin küratörlüğünü iki torunu Edwina ve Celia Sandys üstlendi.
Kendisi de bir sanatçı olan Edwina Sandys, New York’taki Ulusal Sanat Kulübü’ndeki stüdyosunda yaptığı bir röportajda, büyükbabasının resim yapmasını izlediğini hatırladı.
“Çok sessizdi ve tüm torunlar sessiz kaldı” dedi. “Bazen onu bahçeye kadar takip ederdik ve akvaryum balıklarını solucanlarla beslerdi. Sonra göle yürürdük ve o kuğuları beslerdi.
“Daha önce ona yaptığım bir Noel kartını göstermiştim, o da bana bir tavsiyede bulundu. Cesur olmalısın dedi. Bunu çarpıcı hale getirmelisiniz.’”
Sandys, Chartwell’deki akşam yemeklerinin büyükbabasıyla en sevdiği zamanlar arasında olduğunu söyledi.
“Konuşma, Japon balıklarını beslemek veya siyah kuğuların yuvalama alışkanlıkları hakkında olabilir ve ardından Mareşal Montgomery ile II.
Churchill’in Kent’teki malikanesindeki bir masa düzeninin bir bölümünü tasvir ettiği “Natürmort, Chartwell’de Gümüş”. Bu tablo geçen ay Christie’s’de 607.000 dolara satıldı. Kredi… Christie’s aracılığıyla Churchill Heritage Ltd.
“Ve büyükbabam brendi ve purosunu bitirdiğinde, Thomas Macaulay’ın erken Roma tarihinin kahramanlık dönemleriyle ilgili şiirleri olan ‘Lays of Antik Roma’dan bazılarını okurdu ve gözleri yaşardı.”
Durdu ve devam etti: “Hayatı boyunca parlak renkleri severdi – maviler, yeşiller, kırmızılar, sarılar. ‘Resim Olarak Eğlence’de farklı renkleri tartıştı.”
Churchill kitapta şöyle yazdı: “Renkler konusunda tarafsızmış gibi davranamam. Parlak olanlarla seviniyorum ve zavallı kahverengiler için gerçekten üzgünüm. Cennete gittiğimde, ilk milyon yılımın hatırı sayılır bir bölümünü resim yaparak geçirmeyi ve böylece konunun özüne inmeyi kastediyorum.”
-
Müttefik donanmalarının Çanakkale Boğazı’nda feci bir cepheye dönüşen cepheyi açmasını savunmuştu.
Daha sonra, “Resim, en zor zamanlarımda imdadıma yetişti” diye yazdı.
Ancak Churchill’e diğer ortamlarda iyi hizmet eden azim, aynı zamanda onu 500’den fazla eser yaratan bir fırça ile güvenilir, üretken bir sanatçı haline getirdi. Bugün, belki de estetiklerinden çok yazarlıklarıyla ödüllendiriliyorlar, ancak yine de usta, genellikle renkli, tanık olduğu dünyanın çağrışımları ve bazı bayilere, müzayede evlerine ve arka plana göre son zamanlarda ilgi ve fiyatlarda bir artış görüyorlar. tarihçiler.
Sayı kesin olmasa da, Churchill’in 500’den fazla tablo yarattığı düşünülüyor. Kredi… Getty Resimleri
Mo, Fulton’daki Westminster College’daki America’s National Churchill Müzesi’nin direktörü ve baş küratörü Timothy Riley, “Bütün bir nesil onu keşfetti” dedi.
Geçen ay açık artırmada üç Churchill, 376.000 ila 630.000 dolar arasında değişen fiyatlarla satıldı. İkisi Churchill’in 1955’te İngiltere’nin başbakanı olan Anthony Eden’e verdiği resimlerdi – “Still Life, Silver at Chartwell” ve “The Canal at St-Georges-Motel” (1930 dolaylarında) – ve Eden mirasçıları tarafından satıldı. Christie’s London’da.
Geçen yıl, Churchill’in bir eseri için yeni bir müzayede rekoru kırıldı ve Marakeş’i betimleyen “Kutubiye Camii Kulesi” (1943), Londra’daki Christie’s’te Belçikalı bir koleksiyoncuya 11,5 milyon dolara satıldı. Koleksiyoncu aynı satışta Churchill’in iki eserini daha satın aldı: “Scene at Marrakesh” (1935) 2.6 milyon dolara ve “St. Paul’s Churchyard” (1927), 1,5 milyon dolara.
New Orleans arka ve antika satıcısı Bill Rau’ya göre, Kule of the Koutoubia Camii’nin sahibi oyuncu ve film yapımcısı Angelina Jolie’ye eşi Brad Pitt’ten ayrılmadan önce hediye etmişti. Pitt’e o eser de dahil olmak üzere birçok Churchill sattığını söyledi. (Bir Churchill tablosunun müzayededeki önceki yüksek fiyatı, Churchill’in güneydoğu İngiltere’deki eski malikanesinde geçen “The Goldfish Pool at Chartwell” (1932) için 2014’te ödenen 2,7 milyon dolardı.)
Churchill, II. Dünya Savaşı sırasında yaptığı tek tablo olduğuna inanılan Koutoubia Camii tablosunu Başkan Franklin D. Roosevelt’e hediye etti. Bunu, Mihver devletlerinin “koşulsuz teslimiyetini” sürdürmeye karar verdikleri Kazablanka Konferansı’ndan sonra yarattı. Toplantılarından sonra Churchill ve Roosevelt, Marakeş ve Atlas Dağları üzerinde gün batımını birlikte izlediler ve Churchill daha sonra sahneyi boyadı.
Güzel Sanatlar ve Sergiler Özel Bölümü
- Daha büyük ve daha iyi :Covid-19 pandemisi müzeleri aylarca kapanmaya, personeli azaltmaya ve masrafları azaltmaya zorlarken, birçoğu yine de iddialı yenilemeler veya yeni binalar üzerinde ilerledi.
- Siyah Sanatçılara Bir Övgü:Ülke genelindeki dört müze, bu sonbaharda Afrikalı ve Afro-Amerikalı sanatçıların çalışmalarını tanıyan, tutum ve önceliklerde bir değişikliğin sinyalini veren sergilere ev sahipliği yapıyor.
- Yeni ve eski : Kaliforniya’da müzeler Latino ve Chicano arka ve sanatçılarını kutluyor ve kucaklıyor. Ve La Brea Tar Pits & Museum, iklim değişikliğinin gerçekleri hakkında ziyaretçilerin ilgisini çekmek için çalışıyor.
- Kültürel Düzeltme:Denver Arka Müzesi, Columbus’a yapılan tüm referansları koleksiyonlarından çıkardıktan sonra Latin Amerika arka konulu yeni bir sergiye kavuştu.
- Özel Bölümden Daha Fazlası:Müzeler, galeriler ve müzayede evleri kapılarını her zamankinden daha geniş yeni sanatçılara, yeni konseptlere ve yeni geleneklere açıyor.
Geçen yıl, Churchill’in Aristotle Onassis’e 1921 tarihli bir manzara olan “The Moat, Breccles” adlı tablosu, Onassis’in varisleri tarafından New York’taki bir Phillips müzayedesinde 1.85 milyon dolara satıldı. Phillips’in bir sözcüsü, Churchill’in Onassis’e tabloyu 1961’de arkadaşlıklarını kutlamak için verdiğini ve eserin Onassis’in yatında El Greco, Gauguin ve Pissarro’nun eserlerinin yanında asılı olduğunu söyledi.
David Coombs’un Minnie Churchill ile yaptığı “Sir Winston Churchill: Hayatı ve Resimleri”ne göre, 1950’lerde bir tablonun başka bir hediyesi, New York Times’ın o zamanki yayıncısı Arthur Hays Sulzberger’e 20. yıldönümünü kutlamak için gitti. o rol.
1940’tan 1945’e ve yine 1951’den 1955’e kadar İngiltere’nin başbakanı olarak görev yapan Churchill, “küçük piçler” dediği şeyi satmayı asla planlamamıştı. Resim kariyerinin başlarında teyzesi Leonie Leslie’ye yazdı ve “Onlar satılamayacak kadar kötü ve bana veremeyecek kadar değerli” dedi. Ama sonunda en az 100 eseri ailesine, arkadaşlarına, meslektaşlarına, çalışanlarına ve yabancı devlet adamlarına verdi.
Churchill’in 1922’de satın aldığı ve 1965’te ölmeden kısa bir süre öncesine kadar yaşadığı İngiltere’nin güneydoğusundaki Kent’teki 80 dönümlük arazi Chartwell’de bugün 100 kadar Churchill tablosu daha sergileniyor. Mülkünün yemyeşil manzarası bir ilham kaynağı oldu ve Churchill bahçe duvarlarını kendisi inşa etti ve duvarcılar birliğinin onursal üyesi olarak tanınmaktan memnun oldu. Emlak şimdi İngiltere Ulusal Vakfı tarafından tarihi bir mülk olarak korunmaktadır.
Chartwell, Winston ve Clementine Churchill’in aile mülküydü ve genellikle eserlerinin konusuydu. Kredi… Brian Seed/Getty Images
Churchill’in resimlerinin çoğu, güller, laleler, manolyalar, zambaklar, orkideler ve nergisler, meyveler ve şarap şişelerinden oluşan manzaralar veya natürmortlardır. 2020’de 1,3 milyon dolara satılan viski ve brendi şişelerini içeren bir natürmort. Ayrıca, ağırlıklı olarak ailesinin portrelerini yaptı, ancak manzaraları tercih etti. “Ağaç hakkını vermediğimden şikayet etmez” dedi evvelce.
Bir sanatçı ve “Winston Churchill: Fransız Rivierası’ndaki Resimler”in yazarı Paul Rafferty, bir röportajda Churchill’in 130’dan fazla resminin orada yapıldığını söyledi. Ama aynı zamanda Mısır, İtalya ve Yunanistan’da da sahneler çizdi; İskandinavya fiyortlarını ve Rotterdam kanallarını tasvir etti; ve özne olarak katedrallere ve harabelere çekildi.
Churchill Arşiv Merkezi direktörü Allen Packwood, yarattığı eserlerin sayısının yaklaşık bir şey olduğunu söyledi. “Churchill, devam ederken bir katalog tutmadı ve daha fazla tablo olma olasılığı var” dedi.
İlk önce suluboya ile resim yapmaya başladı ve bir hafta sonu boyunca Surrey’deki bir çiftlikte eşi Clementine ile başladı. Yengesi Gwendoline’in suluboya çizimini izledikten sonra bazı malzemeler ödünç alarak resim yapmaya başladı, daha sonra tercih ettiği yağlıboyaya yöneldi. Princeton Üniversitesi’nden tarih profesörü David Cannadine, editörlüğünü yaptığı “Churchill: Devlet Adamı olarak Sanatçı” adlı kitabında, resmin Churchill’in depresyonu uzak tutmak için kullandığı başarılı bir strateji olduğunu söyledi.
Churchill, o zamanlar Tate Gallery’nin direktörü olan arkadaşı John Rothenstein’a “Resim olmasaydı yaşayamazdım” dedi. “Olayların gerginliğine dayanamadım.”
Cannadine, Churchill’in Chagall ve Picasso’nun “en iyi ihtimalle kayıtsız, en kötü ihtimalle çağdaş soyut sanata düşman” olduğunu yazdı. Bunun yerine, “Resim Olarak Bir Eğlence” kitabında yazdığı, “neşeyle farklı ve pırıl pırıl havada yüzen” Manet, Monet, Cézanne ve Matisse tarafından büyülendi.
1920’lerde Churchill, Charles Morin takma adıyla Paris’teki amatör bir sergiye beş resim gönderdi çünkü onun adından yararlanmak istemiyordu. Dört tanesi makul fiyatlara satıldı.
Ayrıca 1926’da Londra’da amatör ressamlar için bir yarışmaya katılmak için bir takma ad – David Winter – kullandı. Jürilerden birincilik ödülü kazandı: Daha sonra Londra Ulusal Galerisi’nin yöneticisi olan Kenneth Clark; tanınmış bir portre ressamı olan Oswald Birley; ve dönemin en ünlü arka satıcısı Joseph Duveen.
1949’da Churchill, Hallmark Cards’ın kurucusu Joyce Hall’u, Noel kartlarını göstermek için kullanılan beş Churchill resmini çoğaltma haklarını sattı. Hall daha sonra, 1958’de Kansas City’deki Nelson-Atkins Müzesi’nde açılan 35 Churchill tablosundan oluşan bir gezici gösteri düzenledi. Serginin turundaki diğer duraklar arasında Detroit Sanat Enstitüsü, Metropolitan Arka Müzesi, Arka Galeri yer aldı. Ontario ve Smithsonian.
Ancak tüm müzeler böyle bir gösteriyi memnuniyetle karşılamadı.
Uluslararası Churchill Derneği’nin web sitesine göre: “Pittsburgh’daki Carnegie Enstitüsü müdür yardımcısı, diğer ‘hobilerinden’ birine atıfta bulunarak Churchill’in resimlerini sergilemeyi reddetti: ‘Churchill’in de müthiş bir duvar ustası olduğunu anlıyorum, ama kimse bu sezon tuğla sergiliyor.’
Uluslararası Churchill Derneği’nin eski direktörü Merry L. Alberigi, Churchill resimlerinin Avrupa, Kanada, Avustralya, Japonya ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki galerilerde ve sergilerde sergilendiğini söyledi. Üç müze – Londra’daki Tate Gallery ve Royal Academy ve Dallas Güzel Sanatlar Müzesi – koleksiyonlarında Churchill eserleri var.
Alberigi, derneğin yayınında “Çoğu eleştirmen, Churchill’in büyük usta sanatçılar arasında yer almamasına rağmen, eserinin belirgin bir değeri olduğu fikrini paylaştı.”
1983’te New York’taki Ulusal Tasarım Akademisi’nde açılan bir Churchill gösterisinin küratörlüğünü iki torunu Edwina ve Celia Sandys üstlendi.
Kendisi de bir sanatçı olan Edwina Sandys, New York’taki Ulusal Sanat Kulübü’ndeki stüdyosunda yaptığı bir röportajda, büyükbabasının resim yapmasını izlediğini hatırladı.
“Çok sessizdi ve tüm torunlar sessiz kaldı” dedi. “Bazen onu bahçeye kadar takip ederdik ve akvaryum balıklarını solucanlarla beslerdi. Sonra göle yürürdük ve o kuğuları beslerdi.
“Daha önce ona yaptığım bir Noel kartını göstermiştim, o da bana bir tavsiyede bulundu. Cesur olmalısın dedi. Bunu çarpıcı hale getirmelisiniz.’”
Sandys, Chartwell’deki akşam yemeklerinin büyükbabasıyla en sevdiği zamanlar arasında olduğunu söyledi.
“Konuşma, Japon balıklarını beslemek veya siyah kuğuların yuvalama alışkanlıkları hakkında olabilir ve ardından Mareşal Montgomery ile II.
Churchill’in Kent’teki malikanesindeki bir masa düzeninin bir bölümünü tasvir ettiği “Natürmort, Chartwell’de Gümüş”. Bu tablo geçen ay Christie’s’de 607.000 dolara satıldı. Kredi… Christie’s aracılığıyla Churchill Heritage Ltd.
“Ve büyükbabam brendi ve purosunu bitirdiğinde, Thomas Macaulay’ın erken Roma tarihinin kahramanlık dönemleriyle ilgili şiirleri olan ‘Lays of Antik Roma’dan bazılarını okurdu ve gözleri yaşardı.”
Durdu ve devam etti: “Hayatı boyunca parlak renkleri severdi – maviler, yeşiller, kırmızılar, sarılar. ‘Resim Olarak Eğlence’de farklı renkleri tartıştı.”
Churchill kitapta şöyle yazdı: “Renkler konusunda tarafsızmış gibi davranamam. Parlak olanlarla seviniyorum ve zavallı kahverengiler için gerçekten üzgünüm. Cennete gittiğimde, ilk milyon yılımın hatırı sayılır bir bölümünü resim yaparak geçirmeyi ve böylece konunun özüne inmeyi kastediyorum.”
-