Ulusal sağlık sistemimizde yanlış olan ne?
Sağlık sisteminde yolunda gitmeyen pek çok şey var: Acil serviste 5 saatten az olmayan bekleme süreleri, ihtiyaç halinde bile ulaşılamayan yataklar, en önemli ve acil sektörler – genel olarak – birkaç doktor mevcut. tıp denilince akla acil servisler, anestezistler, acil cerrahlar -, birçok doktor tükenmişlikler, sürekli büyüyen anlaşmazlıklar ve bunun karşısında kendini özel sağlık hizmetlerine adayanlar için giderek daha yüksek karlar. Sonuç olarak, eskiden kemerlerini sıkanlar şimdi en dramatik yoksulluk içinde ve artık tedaviye erişimleri yok.
Bu rehberle neyi ortaya çıkarmak istiyorsunuz?
Kitapta belirtmek istediğimiz ilk nokta, siyasetin ulusal sağlık sistemimizin durumunun sorumluluğunu üstlenmesi, kendimizi içinde bulduğumuz ve son derece tehlikeli olan senaryoyu tanıması gerektiğidir. Yaşadığınız felaketin ve rahatsızlığın farkında değilseniz, sağlık hizmeti ciddidir. Bu nedenle yapısal olmayan küçük yağmurlama enjeksiyonlarının yararsız olduğu anlaşılmalıdır. Sorunu çözmeniz ve düzeltmeniz gerekiyor. Özellikle bu alanda yapılmakta olan reformlardan taviz verilmemesi gerektiğinin altını çiziyorum. Sağlık, siyasi bir müzakere bağlamına dahil edilmemelidir.
Tgcom24
Kitapta geliştirdiğimiz bir diğer konu ise özel sağlık hizmetidir. Kamu sisteminin sürdürülemez olduğunu ve bu nedenle tek çözümün ödeme yapmak olduğunu söylemeyi bırakmalıyız: sağlık hizmetlerini özel sektöre devrederek kendimizi kandıramayız çünkü bu yatırımcılar için bir düğün davetiyesi (ve hiçbiri hayırsever değil). Özel sektör, kamu sektörünü etkili bir şekilde parazitliyor: kamu sektörü doktorları eğitiyor ve sonra onları aç bıraktığı için burunlarının dibinden çaldırıyor. Bu çılgınca bir politika. Kim sağlıkla ilgilenir? Sağlık personeli. Bu arada operatörlerimizi daha iyi nitelendirelim: onları ekonomik olarak koruyalım, onlara daha ucuz emekli maaşı, sosyal yardım, posta bonosu, hazine bonosu verelim. Kısacası bizim için savaşmak için siperlere giren bu insanlara bir şeyler verelim. Çünkü bunlar gerçek kahramanlar. Personel altındır, onu kaybedemez veya atık kağıtmış gibi başkasına veremezsiniz, daha yerleşik bir şey yoktur ve aslında çok sayıda insan hastaneleri terk eder.
Bir diğer önemli nokta da ekonomik kaynaklardır. Sağlık hizmetlerinin iki yakayı bir araya getirmesi gerektiğini söylemeyi bırakmalıyız ve hatta bu alanda kar elde edilebileceğini düşünmeliyiz. Amaç halka mümkün olan en iyi şekilde davranmaktır, para kazanmak değil. Öncelik hastanın mutlu olmasıdır.
Covid, NHS’imizi nasıl değiştirdi ve pandemi deneyiminden ne öğrendik?
Sağlık sistemi kötü durumda. Özellikle son 5-10 yıldır çok yıkıcı olan bir erime yaşadık. Kesinlikle dramatik olan Covid, ona zarar verdi. Ancak, NHS’imizi kurtarabileceğimizi söylemek önemlidir. Önemli olan, daha önce de söylediğim gibi, sorun algısına sahip olmanızdır. Pandemi, televizyondaki doktorların dramı ile de sistemi değiştirdi. Ondan önce konuyu anlattığım “İatrodemi. Televizyondaki doktorların ahlaksızlıkları ve erdemleri” adlı başka bir kitap yazdım.
Geleceğin ilacını nasıl görüyorsunuz? Ayrıca dijitalin oynayacağı rolle ilgili olarak.
Eğitimi daha makul hale getirmek istediğimizde, tıbbi kayıtları gerçekten dijital olarak herkesin – bu arada hastanın ve aynı zamanda doktorun – erişimine açarsak ve sırasına girmeye başlarsak dijital anlam ifade eder. Bir doktor randevusunun, bir kişinin ofise girip yarım saat konuştuğu eskisi gibi olamayacağına dair fikirler. Şimdi ziyaret teknisyenler tarafından yapılıyor, teknisyenler verileri doktora bildiriyor ve doktor hastayla beş dakika görüşüyor. Kesinlikle daha üzücü ama şimdi dünya o yöne gidiyor. Doktorla bağlantılı olarak bir psikoloğun olması iyidir, yani hastaya empati açısından ihtiyaç duyduğu ekstra ilgiyi adayan biri.
Kısacası kitabın başlığına atıfta bulunarak soruyorum: Bize kim şifa verecek, milli sağlık sistemimize kim şifa verecek?
Ulusal sağlık hizmetiyle ilgilenmesi gereken kesinlikle siyasi seçimler ve siyasettir. Bunun yerine “Bizi kim iyileştirecek” sorusunun cevabı şudur: Sadece doktorlar olmayacak.
Sağlık sisteminde yolunda gitmeyen pek çok şey var: Acil serviste 5 saatten az olmayan bekleme süreleri, ihtiyaç halinde bile ulaşılamayan yataklar, en önemli ve acil sektörler – genel olarak – birkaç doktor mevcut. tıp denilince akla acil servisler, anestezistler, acil cerrahlar -, birçok doktor tükenmişlikler, sürekli büyüyen anlaşmazlıklar ve bunun karşısında kendini özel sağlık hizmetlerine adayanlar için giderek daha yüksek karlar. Sonuç olarak, eskiden kemerlerini sıkanlar şimdi en dramatik yoksulluk içinde ve artık tedaviye erişimleri yok.
Bu rehberle neyi ortaya çıkarmak istiyorsunuz?
Kitapta belirtmek istediğimiz ilk nokta, siyasetin ulusal sağlık sistemimizin durumunun sorumluluğunu üstlenmesi, kendimizi içinde bulduğumuz ve son derece tehlikeli olan senaryoyu tanıması gerektiğidir. Yaşadığınız felaketin ve rahatsızlığın farkında değilseniz, sağlık hizmeti ciddidir. Bu nedenle yapısal olmayan küçük yağmurlama enjeksiyonlarının yararsız olduğu anlaşılmalıdır. Sorunu çözmeniz ve düzeltmeniz gerekiyor. Özellikle bu alanda yapılmakta olan reformlardan taviz verilmemesi gerektiğinin altını çiziyorum. Sağlık, siyasi bir müzakere bağlamına dahil edilmemelidir.
Tgcom24
Kitapta geliştirdiğimiz bir diğer konu ise özel sağlık hizmetidir. Kamu sisteminin sürdürülemez olduğunu ve bu nedenle tek çözümün ödeme yapmak olduğunu söylemeyi bırakmalıyız: sağlık hizmetlerini özel sektöre devrederek kendimizi kandıramayız çünkü bu yatırımcılar için bir düğün davetiyesi (ve hiçbiri hayırsever değil). Özel sektör, kamu sektörünü etkili bir şekilde parazitliyor: kamu sektörü doktorları eğitiyor ve sonra onları aç bıraktığı için burunlarının dibinden çaldırıyor. Bu çılgınca bir politika. Kim sağlıkla ilgilenir? Sağlık personeli. Bu arada operatörlerimizi daha iyi nitelendirelim: onları ekonomik olarak koruyalım, onlara daha ucuz emekli maaşı, sosyal yardım, posta bonosu, hazine bonosu verelim. Kısacası bizim için savaşmak için siperlere giren bu insanlara bir şeyler verelim. Çünkü bunlar gerçek kahramanlar. Personel altındır, onu kaybedemez veya atık kağıtmış gibi başkasına veremezsiniz, daha yerleşik bir şey yoktur ve aslında çok sayıda insan hastaneleri terk eder.
Bir diğer önemli nokta da ekonomik kaynaklardır. Sağlık hizmetlerinin iki yakayı bir araya getirmesi gerektiğini söylemeyi bırakmalıyız ve hatta bu alanda kar elde edilebileceğini düşünmeliyiz. Amaç halka mümkün olan en iyi şekilde davranmaktır, para kazanmak değil. Öncelik hastanın mutlu olmasıdır.
Covid, NHS’imizi nasıl değiştirdi ve pandemi deneyiminden ne öğrendik?
Sağlık sistemi kötü durumda. Özellikle son 5-10 yıldır çok yıkıcı olan bir erime yaşadık. Kesinlikle dramatik olan Covid, ona zarar verdi. Ancak, NHS’imizi kurtarabileceğimizi söylemek önemlidir. Önemli olan, daha önce de söylediğim gibi, sorun algısına sahip olmanızdır. Pandemi, televizyondaki doktorların dramı ile de sistemi değiştirdi. Ondan önce konuyu anlattığım “İatrodemi. Televizyondaki doktorların ahlaksızlıkları ve erdemleri” adlı başka bir kitap yazdım.
Geleceğin ilacını nasıl görüyorsunuz? Ayrıca dijitalin oynayacağı rolle ilgili olarak.
Eğitimi daha makul hale getirmek istediğimizde, tıbbi kayıtları gerçekten dijital olarak herkesin – bu arada hastanın ve aynı zamanda doktorun – erişimine açarsak ve sırasına girmeye başlarsak dijital anlam ifade eder. Bir doktor randevusunun, bir kişinin ofise girip yarım saat konuştuğu eskisi gibi olamayacağına dair fikirler. Şimdi ziyaret teknisyenler tarafından yapılıyor, teknisyenler verileri doktora bildiriyor ve doktor hastayla beş dakika görüşüyor. Kesinlikle daha üzücü ama şimdi dünya o yöne gidiyor. Doktorla bağlantılı olarak bir psikoloğun olması iyidir, yani hastaya empati açısından ihtiyaç duyduğu ekstra ilgiyi adayan biri.
Kısacası kitabın başlığına atıfta bulunarak soruyorum: Bize kim şifa verecek, milli sağlık sistemimize kim şifa verecek?
Ulusal sağlık hizmetiyle ilgilenmesi gereken kesinlikle siyasi seçimler ve siyasettir. Bunun yerine “Bizi kim iyileştirecek” sorusunun cevabı şudur: Sadece doktorlar olmayacak.